രചന: നീതു
“”മനു ചെറിയമ്മ ഇന്ന് എന്നോട് ഇനി അടുക്കളയിൽ കയറേണ്ട എന്ന് പറഞ്ഞു…”””
മൊബൈലിൽ നോക്കിയിരിക്കുകയായിരുന്നു മനു അത് കേട്ട് മൊബൈലിൽ നിന്ന് ഒന്ന് തല ഉയർത്തുക പോലും ചെയ്യാതെ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു…
“”” അത് നല്ലതല്ലേ??? “”
എന്ന്…
“”” ഒരു വീട്ടിലെ അടുക്കള കൈയറുക എന്ന് പറഞ്ഞാൽ ആ വീടിന്റെ കൺട്രോൾ മുഴുവൻ കൈക്കലാക്കുക എന്നാണത്രേ അർത്ഥം!!! അതെനിക്ക് ഇന്ന് നമ്മുടെ വിലാസിനി ചേച്ചി പറഞ്ഞു തന്നതാണ്,.. “””
അത് കേട്ട് മനു ഒന്ന് പൊട്ടി ചിരിച്ചു ഇത്രയും വിവരവും വിദ്യാഭ്യാസവും ഉണ്ടായിട്ട്, അപർണ്ണ ഈ രീതിയിൽ ചിന്തിക്കുന്നല്ലോ എന്ന് അവന് അത്ഭുതമായിരുന്നു….
അത് കണ്ടപ്പോൾ തന്നെ ദേഷ്യപ്പെട്ട് അപർണ അവിടെ നിന്ന് പോയിരുന്നു….
അവൻ വേഗം ഫോൺ എടുത്തുവെച്ച് കിടന്നു മനസ്സ് മുഴുവൻ ചെറിയമ്മയിൽ തങ്ങി നിന്നു…
അമ്മയുടെ മരണശേഷം താനും അച്ഛനും അനിയത്തിയും മാത്രമാണ് ഈ വീട്ടിൽ ഉണ്ടായിരുന്നത്.. ഞങ്ങളെ നോക്കാൻ വേണ്ടി ദുബായിലുള്ള അച്ഛന്റെ ജോലി വരെ ഉപേക്ഷിക്കേണ്ടി വന്നു ഇവിടെയും അച്ഛനും ഞങ്ങൾക്കും മാത്രം എല്ലാം അഡ്ജസ്റ്റ് ചെയ്യാൻ പറ്റുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല…
അതുകൊണ്ട് കൂടിയാണ് ഇഷ്ടമില്ലാതിരുന്നിട്ടും ഒരു പുനർവിവാഹം എന്നതിനെപ്പറ്റി അച്ഛൻ ചിന്തിക്കാൻ തുടങ്ങിയത്..
ഒരു പ്രായം കഴിഞ്ഞാൽ അനിയത്തിയുടെ കാര്യം എനിക്കും അച്ഛനും നോക്കാൻ കഴിയില്ലല്ലോ എന്ന് കൂടി അച്ഛൻ കരുതി..
ഒരു പ്രത്യേക സ്വഭാവക്കാരിയായിരുന്നു ചെറിയമ്മ ചെറിയമ്മയുടെ ആദ്യ വിവാഹമായിരുന്നു ഇത്…
അവർക്ക് സ്വാർത്ഥമായ സ്നേഹമായിരുന്നു അച്ഛനോട് ആദ്യം തന്നെ ചെയ്തത് ഞങ്ങളിൽ നിന്ന് അകറ്റുകയാണ്…
അച്ഛനോട് വലിയ സ്നേഹം കാണിക്കുന്നത് കൊണ്ട് അച്ഛന് അവരെയും ഉപേക്ഷിക്കാൻ വയ്യായിരുന്നു ഒപ്പം ഞങ്ങളും എങ്കിലും ഈ വീടിന് ഉള്ളിൽ ഈ കൂരയ്ക്ക് കീഴിൽ ഞങ്ങൾ ഒരുമിച്ച് മുന്നോട്ടു തന്നെ പോയി..
ചെറിയമ്മ ഞങ്ങളോട് ദേഷ്യപ്പെടുകയോ ചീത്ത പറയുകയോ ഒന്നും ചെയ്യില്ല പകരം, എല്ലാം ഉണ്ടാക്കിത്തരും ഇഷ്ടപ്പെട്ടതൊക്കെ പക്ഷേ അതെല്ലാം അച്ഛനെ പ്രീതിപ്പെടുത്താൻ ആണെന്ന് മാത്രം ഞങ്ങളോട് മനസ്സ് തുറന്നു സംസാരിക്കുകയോ ചേർത്തുപിടിക്കുകയോ ചിരിക്കുകയോ പോലുമില്ല അതുകൊണ്ടുതന്നെ ചെറിയമ്മ ഞങ്ങൾക്ക് ഒരിക്കലും അമ്മയായിരുന്നില്ല പകരം എല്ലാം ചെയ്തു തരുന്ന ഒരു വീട്ടുകാരി മാത്രമായിരുന്നു…
അനിയത്തി ആറാം ക്ലാസിൽ നിന്ന് അവളുടെ, വെളുത്ത ഉടുപ്പിൽ പടർന്ന ചുവന്ന നിറത്തിന്റെ അർത്ഥമറിയാതെ വിഷമിച്ചു അപ്പോഴും താങ്ങായത് ചെറിയമ്മ തന്നെയായിരുന്നു…
“”” പെൺകുട്ടികൾ ആയാൽ ഇങ്ങനെയൊക്കെ ഉണ്ടാകും!!””
എന്നൊരു കടുത്ത വാക്കിൽ അവർ അതിനെ നിസ്സാരവൽക്കരിച്ചു അവൾക്കു വേണ്ടുന്നതെല്ലാം ചെയ്തു കൊടുത്തു അതുകൊണ്ടുതന്നെയായിരുന്നു അച്ഛനും സമാധാനം പോരെടുക്കുന്നില്ലല്ലോ… വഴക്ക് പറയുന്നില്ലല്ലോ…
പുറമേ കാണുമ്പോൾ വലിയ പ്രശ്നങ്ങളില്ലാതെ ഉള്ള് കൊണ്ട് അകന്ന് ഞങ്ങൾ അങ്ങനെ മുന്നോട്ടു പോയി…
അനിയത്തി മീര കല്യാണം കഴിഞ്ഞു പോയി… അതിനുശേഷം ആയിരുന്നു അച്ഛന്റെ മരണം…
പിന്നീട് ചെറിയമ്മ ആകെ മാറി..
അവരുടെ വീട്ടിലെയും സ്ഥിതി കഷ്ടമായിരുന്നു. അവരുടെ അച്ഛനും അമ്മയ്ക്കും, ദാരിദ്ര്യം മാത്രമാണ് കൂട്ടി ഉണ്ടായിരുന്നത് മൂത്ത മകളുടെ കല്യാണം എങ്ങനെയോ കഴിച്ചു കൊടുത്തു കൊടുക്കാൻ യാതൊരു വഴിയും ഇല്ലാതെ ഇരിക്കുമ്പോഴാണ് അച്ഛൻ രണ്ടാം കല്യാണം അന്വേഷിച്ചു ചെന്നത്…
അവരെ സംബന്ധിച്ച് ഒരു മഹാഭാഗ്യം ആയിരുന്നു അത്…
അച്ഛന്റെ കാര്യത്തിൽ വാർത്തയായിരുന്നു ഞങ്ങളെ ചേർത്തു പിടിച്ചില്ല എന്നത് ഒഴിച്ചാൽ അവർക്ക് മറ്റു ദോഷങ്ങൾ ഒന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല വീട്ടിലെ എല്ലാ കാര്യങ്ങളും മനോഹരമായി തന്നെയായിരുന്നു അവർ ചെയ്തത്…
അച്ഛൻ മരിച്ചപ്പോൾ അവരെ ഞങ്ങൾ ഇവിടെ നിന്ന് ഇറക്കി വിടുമോ എന്ന് വല്ലാത്തൊരു ഭയമുണ്ടായിരുന്നു അതുകൊണ്ടുതന്നെ ഈ വീടിനെല്ലാം അവരുടെ ആണ് എന്ന് വരുത്തി തീർക്കാനായി എന്തൊക്കെയോ അഭിനയിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു അന്ന് മുതൽ..
സഹതാപം മാത്രമാണ് തോന്നിയത്…
ഇവിടെനിന്ന് ഇറങ്ങിയാൽ അവർക്ക് പിന്നെ പോകാൻ വേറെ ഇടമില്ല എന്നറിയാം. അതുകൊണ്ട് എന്തൊക്കെയോ കാണിച്ചു കൂട്ടുകയാണ്..
ഇത്രയൊക്കെ ഞങ്ങൾക്ക് വേണ്ടി ചെയ്ത അവരോട് എനിക്ക് നന്ദി മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ കാരണം അവരില്ലായിരുന്നെങ്കിൽ എന്റെ അനിയത്തി പോലും കഷ്ടപ്പെട്ടേനെ…
ഒടുവിൽ എന്റെ കല്യാണം കഴിഞ്ഞു അപർണ്ണ ഒരു നല്ല കുട്ടിയാണ് എന്റെ കൂടെ ഓഫീസിൽ വർക്ക് ചെയ്യുന്ന ആളായിരുന്നു അവിടെനിന്ന് കണ്ടിട്ടാണ് ഇഷ്ടപ്പെട്ട് അവളെ കൂടെ കൂട്ടിയത്..
അവൾ കൂടി വന്നപ്പോൾ ചെറിയമ്മയ്ക്ക് ഭയം അവരുടെ സ്ഥാനം പൂർണമായും ഇവിടെ നിന്ന് നഷ്ടമാകുമോ എന്ന് അതുകൊണ്ടുതന്നെ, ഇവിടുത്തെ എല്ലാ ജോലിയും ഒരു വാശി പോലെ ചെയ്തുതീർക്കും എത്രയോ തവണ ഞാൻ പറഞ്ഞതാണ് റസ്റ്റ് എടുത്തോളാൻ..
ആവശ്യമില്ലാതെ അപർണയെ കേറി ധരിക്കാനും ചെല്ലും അവൾക്ക് അതൊന്നും സഹിക്കാൻ പറ്റുന്നില്ല എന്നോട് എപ്പോഴും പറഞ്ഞിരുന്നു നിങ്ങളുടെ അമ്മയൊന്നും അല്ലല്ലോ എന്ന്..
ആസ്ഥാനത്ത് കണ്ടാ മതി എന്ന് പറഞ്ഞിട്ട് അവൾക്കും മനസ്സിലാകുന്നില്ല..
ഇതിപ്പോ അടുക്കളയിലേക്ക് കയറരുത് എന്നൊരു ഉഗ്രശാസനം കൊടുത്തിരിക്കുകയാണ് അപർണക്ക് അതോടെ അവൾക്കും ആകെ ദേഷ്യം ആയി..
അതിൽ കയറി ഇടപെട്ടിട്ടുണ്ടെങ്കിൽ കൂടുതൽ വഷളാവുകയുള്ളൂ പ്രശ്നം എന്നെനിക്കറിയാം അവർ തമ്മിൽ ആകുമ്പോൾ അത് മെല്ലെ അങ്ങ് തീർന്നോളും..
പക്ഷേ എനിക്ക് തെറ്റി അവൾ രാത്രി പിന്നെയും എന്റെ അരികിൽ വന്നിരുന്നു..
“”” നിങ്ങളുടെ അമ്മയാണെങ്കിൽ ഞാൻ ക്ഷമിച്ചേനെ ഇതിപ്പോ ചെറിയമ്മ അല്ലേ?? അവർക്ക് എന്ത് അവകാശമാണ് എന്നെ കേറി ഭരിക്കാൻ!!! നമ്മൾ പറഞ്ഞാൽ ഇവിടെ നിന്ന് ഇറങ്ങി തരേണ്ടി വരും… നിയമപരമായി പോലും അവരുടെ കല്യാണം രജിസ്റ്റർ ചെയ്തിട്ടില്ല എന്ന് ഞാൻ അറിഞ്ഞു പിന്നെ എന്തിനാണ് ഇതുപോലുള്ള നൂയിസൻസ് എല്ലാം നമ്മൾ സഹിക്കുന്നത്…
“””‘ കാരണം അവർ ഞങ്ങൾക്ക് ചെയ്തു തന്ന കാര്യങ്ങൾ തന്നെ!!! ഒരിക്കലും ചേർത്തുപിടിച്ചില്ലെങ്കിലും ചിരിച്ച മുഖത്തോടെ കാത്തിരുന്നില്ലെങ്കിലും, കറുത്ത മുഖത്തോടെ ഇന്നുവരെയും അവർ ഞങ്ങൾക്ക് ഭക്ഷണം വിളമ്പി തന്നിട്ടില്ല…. ഒരിക്കലും ഇവിടെ എന്ത് ജോലി ചെയ്താലും അത് അവരുടെ ഔദാര്യമായി നടിച്ചിട്ടില്ല… പിന്നെ സ്വഭാവം, ഒന്ന് കണ്ടില്ല എന്ന് നടിക്കാനുള്ളത് അവരുടെ സ്വഭാവത്തിലും ഉള്ളൂ ഞാനും അനിയത്തിയും അച്ഛനും അങ്ങനെ തന്നെയായിരുന്നു ഇനി നീയും അങ്ങനെ മതി… എപ്പോഴൊക്കെയോ അവരെ ഞാനെന്റെ സ്വന്തം അമ്മയെപ്പോലെ കരുതിയിട്ടുണ്ട്… അനിയത്തിക്ക് വയറു വേദനിച്ചു കരയുന്ന സമയത്ത് ഉലുവ കഷായം ഉണ്ടാക്കി കൊടുക്കുമ്പോൾ…,
പനിച്ചു തുള്ളി ഞാൻ കിടന്നപ്പോൾ നെറ്റിയിൽ ഒന്നും മിണ്ടാതെ തുണി നനച്ച് ഇട്ടു തന്ന് ചുക്കുകാപ്പിയും കയ്യിൽ തന്നപ്പോൾ….
അതുകൊണ്ട് നീയും അവർ പറയുന്നതൊക്കെ കേട്ടില്ല എന്ന് നടിച്ചേക്ക്….!!”””
അതു പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞതും അവൾ ഒന്നും മിണ്ടാതെ കിടന്നിരുന്നു പക്ഷേ വാതിൽക്കൽ നിന്ന് ഒരു തേങ്ങൽ കേട്ടു ഞാൻ നോക്കുമ്പോൾ ചെറിയമ്മയാണ് എല്ലാം കേട്ടിട്ടുണ്ട് എന്ന് വ്യക്തമായിരുന്നു…
പിറ്റേദിവസം ഓഫീസിലേക്ക് പോകാൻ ഇറങ്ങുമ്പോൾ മോനെ എന്നൊരു വിളി ആദ്യമായാണ് എന്നെ അങ്ങനെ വിളിക്കുന്നത് തിരിഞ്ഞ് നിന്നപ്പോൾ എന്നോട് പറഞ്ഞു…
“” നിങ്ങളുടെ അമ്മ ഒരുപാട് സ്നേഹിക്കുന്ന ഒരാളാണ് എന്നാണ് അച്ഛൻ എന്നെ കാണാൻ വന്നപ്പോൾ പറഞ്ഞത് ഒരിക്കലും അമ്മയാകാൻ കഴിയില്ല എന്നും പറഞ്ഞു അത് മനസ്സിൽ കിടന്നിരുന്നു നിങ്ങൾക്ക് ഒരിക്കലും ഞാൻ ഒരു അമ്മയാകില്ല എന്ന്!!! അതുകൊണ്ടാണ് അതിനു ശ്രമിക്കാതിരുന്നത് പക്ഷേ നിങ്ങൾക്കായി എന്ത് ചെയ്യുമ്പോഴും ഞാനത് എന്റെ സ്വന്തം മക്കൾക്ക് ചെയ്തു കൊടുക്കുന്നത് പോലെ തന്നെ കരുതിയിരുന്നു..
നീയത് മനസ്സിലാക്കിയില്ല എന്നാണ് കരുതിയിരുന്നത് പക്ഷേ ഇന്നലെ എനിക്ക് മനസ്സിലായി അങ്ങനെ അല്ലെന്ന്….!!”””
അതും പറഞ്ഞ് മിഴി തുടച്ച് അവർ അകത്തേക്ക് പോയി..
പിന്നെയുള്ള ദിവസങ്ങളിൽ അപർണയം അവരെ ചേർത്തുനിർത്താൻ ശ്രമിച്ചിരുന്നു.
ക്രമേണ, അവർക്ക് അമ്മയുടെ മുഖമാണെന്ന് തോന്നി…!!!
