അന്നാദ്യമായി ഒരു പുരുഷന്റെ സ്പർശനം അവളെ തരളിതയാക്കി. ലജ്ജകൊണ്ട് അവൾ പൂത്തുലഞ്ഞു. ഏസിയുടെ കുളിരിലും അവൾ വിയർത്തു.

അഹാന ~ രചന: ആഷ ബിനിൽ

“കിടന്ന് കൊടുക്കുമ്പോൾ നീയൊന്നും അറിഞ്ഞില്ലേ ഇങ്ങനെ വേദന സഹിക്കേണ്ടി വരുമെന്ന്..?”

PV എക്‌സാമിനേഷൻ കഴിഞ്ഞശേഷം ഡോക്ടർ അഹാനയുടെ ചോദ്യം കേട്ട് വേദന കൊണ്ട് പുളഞ്ഞ ആ യുവതി അവളെ ദയനീയമായി നോക്കി. പിന്നെ തനിക്ക് ചുറ്റിലും നിൽക്കുന്ന നേഴ്സുമാരെയും. ഹോസ്പിറ്റൽ ഓണർ കൂടിയായ അഹാനയോട് എതിർക്കാനുള്ള ധൈര്യം ഇല്ലാത്തത് കൊണ്ടുതന്നെ, അവരെല്ലാം മൗനം ഭജിച്ചു.

“ദേ നീയിങ്ങനെ ബലം പിടിച്ചിരുന്നാൽ നിന്റെ കുഞ്ഞു വയറ്റിൽ തന്നെ കിടക്കും. അതല്ലാതെ ഞാൻ സിസേറിയൻ ചെയ്യും എന്നൊന്നും പ്രതീക്ഷിക്കുകയേ വേണ്ട. നന്നായി ഡയലേറ്റ് ആയിട്ടുണ്ട്. നീ മനസുവച്ചാൽ ഉടനെ പ്രസവം നടക്കും. അതുകൊണ്ട് നന്നായി പുഷ് ചെയ്യാൻ നോക്ക്”

ലവലേശം പോലും ദയയില്ലാതെ പെഷ്യന്റിനെ മുഖത്തു നോക്കി അത്രയും പറഞ്ഞ ശേഷം നേഴ്‌സുമാർക്ക് കണ്ണുകൊണ്ട് എന്തോ നിർദേശം കൊടുത്തുകൊണ്ട് അഹാന ഡ്യൂട്ടി റൂമിലേക്ക് പോയി.

ഫോണെടുത്തു നോക്കിയപ്പോൾ രാഹുലിന്റെ മിസ്ഡ് കോൾ വന്നു കിടപ്പുണ്ട്. തിരികെ വിളിക്കുമ്പോൾ ഒറ്റ റിങ്ങിൽ തന്നെ അവൻ ആൻസർ ചെയ്തു.

“അഹാനമോളെ.. നീ ഫ്രീയാണോ? എപ്പോഴാ കാണാൻ പറ്റുന്നെ?”

“നെറ്റ് ഡ്യൂട്ടി ആണ് രാഹുൽ. ഒരു ഡെലിവറി കൂടിയുണ്ട്. രണ്ടുമണി കഴിയും ഇറങ്ങാൻ”

“എങ്കിൽ ഞാൻ ആ സമയത്ത് വരാം”

“വരുമ്പോ എനിക്ക് കഴിക്കാൻ എന്തെങ്കിലും കൊണ്ടുവരണം..”

അത്രയും പറഞ്ഞു മറുപടിക്ക് കാത്തു നിൽക്കാതെ അഹാന ഫോൺ വച്ചു. കസേരയിൽ ചാരി കിടന്ന് മയങ്ങിത്തുടങ്ങിയ സമയത്താണ് ഫോൺ വീണ്ടും റിങ് ചെയ്തത്.

“ഡോക്ടർ ശാലിനി…”

പറഞ്ഞു തീരും മുൻപേ ഫോൺ വച്ചു സ്റ്റെത്തും എടുത്തുകൊണ്ട് അവൾ ലേബർ റൂമിലേക്ക് ഓടിയിരുന്നു. ആദ്യമായി ഒരു പ്രസവം കാണുന്ന കൗതുകത്തോടും അതിലേറെ സൂക്ഷ്മതയോടും കൂടി അഹാന തന്റെ ജോലിയിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു.

അത്രനേരം ഗൗരവത്തിൽ മുഖമൂടിയണിഞ്ഞിരുന്ന അവളുടെ കണ്ണുകൾ പിറന്നുവീണ കുഞ്ഞുമുഖം കണ്ടമാത്രയിൽ സാന്ദ്രമായത് മറ്റാരും ശ്രദ്ധിച്ചില്ല. കുഞ്ഞിനെ സിസ്റ്റർമാർക്ക് കൈമാറി, ക്ഷീണം കൊണ്ട് മയങ്ങുന്ന പേഷ്യന്റിന്റെ നിറുകയിൽ ഒന്ന് തലോടി അഹാന പുറത്തേക്കിറങ്ങി. പിന്നെ തിരിഞ്ഞു നിന്നു.

“സിസ്റ്റർ ഞാൻ ഇറങ്ങുവാണ്. എന്തെങ്കിലും എമർജൻസി വന്നാൽ ഡോക്ടർ കിരണിനെ വിളിക്കൂ”

പതിവിലും നേരത്തെയുള്ള ഈ പോക്ക് എവിടേയ്ക്കാണെന്ന് മനസിലാക്കിക്കൊണ്ട് തന്നെ ഹെഡ് നേഴ്‌സ് തലയാട്ടി.

ഫോണും ബാഗുമെടുത്ത് ഹോസ്പിറ്റലിന്റെ പുറത്തേക്കിറങ്ങിയപ്പോഴേക്കും രാഹുൽ കാറുമായി എത്തിയിരുന്നു. അഹാന വരുന്നത് കണ്ട സെക്യൂരിറ്റി അവന്റെ കാറിന്റെ ഡോർ തുറന്നുകൊടുത്തു. അയാളെയോ ഡ്രൈവിംഗ് സീറ്റിലിരിക്കുന്ന രാഹുലിനെയോ ശ്രദ്ധിക്കാതെ അഹാന കാറിലേക്ക് കയറി സീറ്റിൽ ചാഞ്ഞുകിടന്നു.

“പുതിയ ആളാ..??”

കാർ പോകുന്നത് നോക്കിനിന്ന സെക്യൂരിറ്റിയോട് മറ്റൊരാൾ ചോദിച്ചു.

“അല്ല.. ഒന്നൊന്നര മാസം ആയി. നമ്മുടെ പഴയ അജിത്ത് ഡോക്ടറുടെ ഫ്രണ്ടാ കക്ഷി. എന്തായാലും ഇതിനി അധികം നീളാൻ ചാൻസ് ഇല്ല..”

രണ്ടുപേരും കാർ പോയവഴിയെ നോക്കി പുച്ഛത്തോടെ ചിരിച്ചു.

🏵️🏵️🏵️

ഫോൺ റിങ് ചെയ്യുന്ന ശബ്ദം കേട്ട് രാഹുലിന്റെ നഗ്നമായ ശരീരം തന്നിൽ നിന്ന് വേർപെടുത്തി അഹാന എഴുന്നേറ്റു. ഡിസ്പ്ലേയിൽ രമാദേവി എന്ന പേര് കണ്ടു ദേഷ്യത്തോടെ കോൾ കട്ട് ചെയ്തു ഫോണും സ്വിച്ച് ഓഫ് ചെയ്തു കട്ടിലിന്റെ ഹെഡ് റീസ്റ്റിൽ ചാരി കണ്ണടച്ചിരുന്നു. പിന്നെ ദേഹം മറയ്ക്കാൻ മിനക്കേടാതെ തന്റെ വസ്ത്രങ്ങൾ കയ്യിലെടുത്തു ബാത്റൂമിലേക്കു നടന്നു.

അഹാന കുളി കഴിഞ്ഞിറങ്ങുമ്പോൾ കട്ടിലിൽ എഴുന്നേറ്റ് കിടക്കുകയായിരുന്നു രാഹുൽ. കണ്ണാടിക്കു മുന്നിൽ വന്നുനിന്ന് അവൾ മുടി കോതുന്നതും കണ്ണെഴുതുന്നതും അവൻ കൗതുകത്തോടെ നോക്കിനിന്നു. ധരിച്ചിരുന്ന കറുത്ത സാരിയിൽ വെളുത്തു കൊലുന്നനെയുള്ള അവളുടെ സൗന്ദര്യം ഇരട്ടിച്ചിരുന്നു.

സ്ഥിരമായി സാരി ധരിക്കുന്ന, കാജൽ കൊണ്ട് കണ്ണ് കറുപ്പിച്ചു വലിയ പൊട്ട് തൊട്ട് നടക്കുന്ന, ആരും മോഹിക്കുന്നത്ര സുന്ദരിയും സമ്പന്നയുമായ അവളോട് കേവലം കൗതുകം മാത്രമാണോ തനിക്കെന്ന് അവനും മനസിലായില്ല.

“എന്താ ഇങ്ങനൊരു നോട്ടം?”

രാഹുലിന്റെ നോട്ടം കണ്ട് ഭാവഭേദം ഏതുമില്ലാതെ അഹാന കണ്ണാടിയിൽ കൂടി തന്നെ ചോദിച്ചു. അവൻ ഒന്നുമില്ലെന്ന് ചുമൽ കൂച്ചിക്കൊണ്ട് അവളുടെ പുറകിൽ വന്നുനിന്ന് നനഞ്ഞ മുടിയിൽ മുഖം ചേർത്തു.

“അഹാന.. ഡീ.. അജിത്തിനെ തിരികെ എടുത്തൂടെ നിനക്ക്..?”

അഹാനയുടെ മുഖം മാറിയത് ശരവേഗത്തിലായിരുന്നു. അവൾ തിരിഞ്ഞു രാഹുലിനെ ഒന്ന് നോക്കി. പിന്നെ ബാഗുമെടുത്ത് ഇറങ്ങാൻ തുടങ്ങി.

“അഹൂ.. മോളെ.. പ്ലീസ്.. അവനെന്റെ ബെസ്റ്റ് ഫ്രണ്ടാടി. നിനക്കറിയാവുന്നതല്ലേ എല്ലാം. അവൻ വഴിയല്ലേ നമ്മൾ പരിചയപ്പെട്ടത് പോലും. എനിക്ക് വേണ്ടി. പ്ലീസ്…”

അവൾ നിന്ന നിൽപ്പിൽ തിരിഞ്ഞു കൈകൾ നെഞ്ചിൽ പിണച്ചു അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി.

“രാഹുൽ രണ്ടു കാര്യങ്ങൾ. ഒന്നാമത് എന്നെ ചെല്ലപ്പേര് വിളിക്കരുതെന്ന് നിന്നോട് ഞാൻ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട് പലതവണ.

രണ്ടാമത് നിനക്ക് വേണ്ടി എന്റെ സ്റ്റാഫിനെ കയറിപ്പിടിച്ച ഒരു ഫ്രോഡ് ഡോക്ടറെ തിരിച്ചെടുക്കാൻ നീയാരാ? എഹ്ഹ്??? അല്ല.. അജിത്ത് ഫേമസായ ഒരു പൾമനോളജിസ്റ്റല്ലേ.. അവന് വേറെയും ഹോസ്‌പിറ്റലിൽ കയറാമല്ലോ…പിന്നെന്താ RK യിൽ തന്നെ വരണം എന്നവന് ഇത്ര വാശി?”

അപമാനം കൊണ്ട് മുഖം ചുവന്ന് വന്നെങ്കിലും രാഹുൽ സംയമനം പാലിച്ചു.

“അത്.. നിന്റെ ഹോസ്പിറ്റലിൽ കിട്ടുന്ന സാലറി.. പിന്നെ ടാർഗറ്റ് ഇല്ല. വർക്ക് പ്രഷർ ഇല്ല..”

“എന്തായാലും അവനെ ഇനി തിരിച്ചെടുക്കാൻ പറ്റില്ല രാഹുൽ. അങ്ങനെ ചെയ്താൽ അവനിനിയും എന്റെ സ്റ്റാഫിനോട് മോശമായി പെരുമാറി എന്നുവരും. അപ്പോ വേറൊന്നും ഇല്ലല്ലോ. ഞാൻ പോകുന്നു.”

“നീ വല്യ പതിവൃത ചമയുവൊന്നും വേണ്ട. എനിക്ക് മുൻപ് നീ എത്രപേരുടെ കൂടെ കിടന്നിട്ടുണ്ട് എന്നെങ്കിലും അറിയോ നിനക്ക്? അവളൊരു ശീലാവതി വന്നിരിക്കുന്നു.”

രാഹുൽ ക്രോധത്തോടെ പറഞ്ഞു. അത് കേട്ടിട്ടും അഹാനയുടെ ഭാവം മാറിയില്ല.

“നിന്നോട് ഞാൻ എപ്പോഴെങ്കിലും പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടോ ഞാൻ വിർജിൻ ആണെന്ന്? നീയെന്റെ ആദ്യത്തെ ബോയ്ഫ്രണ്ട് ആണെന്ന്?

ഞാനെന്തായാലും മുറപ്പെണ്ണുമായി കല്യാണം ഉറപ്പിച്ചു നിശ്ചയവും കഴിഞ്ഞ് എന്റെ ചൂട് തേടിവന്ന നിന്നെക്കാളും ഭേദമാണ് രാഹുൽ. ഇത് നമ്മുടെ അവസാനത്തെ മീറ്റിങ് ആകട്ടെ.”

നടന്നു തുടങ്ങിയ അഹാന പെട്ടെന്ന് നിന്നു. പിന്നെ ബാഗിൽ നിന്ന് ഏതാനും നോട്ടുകളെടുത്ത് രാഹുലിന്റെ കയ്യിൽ പിടിപ്പിച്ചു.

“ഞാൻ സൗജന്യമായി ഒന്നും സ്വീകരിക്കാറില്ല. താങ്ക്സ് ഫോർ ദി നെറ്റ്..”

തന്റെ കണ്ണുകളിൽ നോക്കി പറഞ്ഞു പുറത്തേക്ക് നടക്കുന്നവളെ രാഹുൽ പകയോടെ നോക്കിനിന്നു. അവന്റെ കയ്യിലിരുന്ന നോട്ടുകൾ ഞെരിഞ്ഞമർന്നു.

🏵️🏵️🏵️

“മോളെ.. നീയെന്താ ഇത്ര വൈകിയത്?”

വീട്ടിലേക്ക് വന്നുകയറിയ അഹാനയെ നോക്കി രമാദേവി ചോദിച്ചെങ്കിലും അവരെയൊന്ന് നോക്കുക പോലും ചെയ്യാതെ ഡൈനിങ്ങ് ടേബിളിന് സമീപത്തേക്ക് അവൾ നടന്നു.

“അഹാന നിന്നോടാ ചോദിച്ചത്. രണ്ടുമണിക്ക് ഹോസ്പിറ്റലിൽ നിന്നിറങ്ങിയ നീ ഇതുവരെ എവിടെ ആയിരുന്നു എന്ന്…?”

പ്ളേറ്റിലേക്കെടുത്തു വച്ച ഇഡ്ഡലിയിലേക്ക് സാമ്പാർ ഒഴിച്ചുകൊണ്ട് അഹാന അവരെയൊന്ന് നോക്കി.

“ഓഹോ. അപ്പോ രമാദേവി CID പണിയും തുടങ്ങി അല്ലെ. നല്ല കാര്യം. അല്ല… എന്റെ കാര്യങ്ങളൊക്കെ ഇങ്ങനെ അന്വേഷിച്ചു നടക്കാൻ നിങ്ങളാരാ എന്റെ..?”

ആ ചോദ്യത്തിൽ അവരൊന്നു പതറി. തന്റെ സാന്നിധ്യം പോലും ഗൗനിക്കാതെ ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നവളെ അവർ നോക്കിനിന്നു. കഴിച്ചു കൈകഴുകി എഴുന്നേറ്റ് പോകാൻ തുടങ്ങിയതും അവർ മുന്നിൽ വന്നു നിന്നു.

“ഞാൻ നിന്റെ അമ്മയാണ്. നിന്റെ കാര്യങ്ങൾ അറിയാൻ എനിക്കവകാശം ഉണ്ട്. ഒരു പെണ്കുട്ടി അല്ലെ നീ? വയസ് ഇത്രയായി. നാട്ടുകാരെ കൊണ്ട് ഓരോന്ന് പറയിക്കുന്നത് നോക്കിനിൽക്കാൻ എനിക്ക് പറ്റില്ല.”

“അമ്മ”

അഹാന പുച്ഛത്തോടെ ചുണ്ട് കോട്ടി.

“അമ്മ എന്ന വാക്കിന്റെ അർത്ഥം അറിയോ നിങ്ങൾക്ക്? എന്റെ അമ്മ എനിക്ക് പതിനെട്ട് വയസുള്ളപ്പോ മരിച്ചു പോയതാ. പിന്നെ ഞാനിവിടെ ഒരു സ്ത്രീയെ നിർത്തിയിട്ടുണ്ട്. എന്റെ വീട് നോക്കാനും എനിക്ക് വച്ചു വിളമ്പി തരാനും എന്റെ വസ്ത്രം കഴുകാനും… അതാണ് നിങ്ങൾ.

പിന്നെ ഇത്രയും ചോദിച്ചത് കൊണ്ടു പറയാം. ഞാനിന്നലെ രാഹുലിന്റെ കൂടെ ബ്ലൂ മൂൺ റിസോർട്ടിൽ ആയിരുന്നു. എട്ടര മണിക്കാ അവിടെനിന്ന് ഇറങ്ങിയത്…”

പ്രേതത്തെ കണ്ടപോലെ രമാദേവിയുടെ മുഖം വിളറി. അത് ആസ്വദിച്ചുകൊണ്ട് അഹാന പുഞ്ചിരിച്ചു.

“അപ്പോ ശരി. ഞാനൊന്ന് കിടക്കട്ടെ. ഭയങ്കര ക്ഷീണം.. രാത്രി ഒട്ടും ഉറങ്ങിയിട്ടില്ലന്നേ..”

ചിരിയോടെ ഒരു കണ്ണടച്ചു പറഞ്ഞുകൊണ്ട് കോണി കയറി പോകുന്നവളെ രമാദേവി കണ്ണീരോടെ നോക്കിനിന്നു. അഹാന റൂമിൽ കയറി കതക് വലിച്ചടച്ചു കട്ടിലിലേക്ക് വീണു. സമയം ഒമ്പതര. രണ്ടു മണിക്ക് ഓപി തുടങ്ങും. മെല്ലെ അവൾ ഉറക്കത്തിലേക്ക് വീണു.

🏵️🏵️🏵️

“മേഡം പുതിയ കാർഡിയോളജിസ്റ്റ് ഡോക്ടർ റൂബൻ ഐസക് ജോയിൻ ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. മേടത്തിന്റെ അടുത്തേക്ക് വിട്ടോട്ടെ എന്നു ചോദിച്ചു HR”

“വരാൻ പറയൂ”

അഹാന തന്റെ ടേബിളിലിരുന്ന ഡോക്ടർ റൂബന്റെ റെസ്യൂമിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു.

“മേ ഐ കമിൻ മേഡം..?”

“യെസ് പ്ലീസ്…”

ഇരുനിറത്തിൽ ആറടി ഉയരവും ഉറച്ച ശരീരവും ഉള്ള ഇരുപത്തിയെട്ട് വയസോളം പ്രായമുള്ള യുവാവായിരുന്നു ഡോക്ടർ റൂബൻ. ഒരു ഡോക്ടർക് ചേരാത്ത വിധത്തിൽ താടിയും മുടിയും അൽപ്പം നീട്ടി, ഷർട്ടിന്റെ ബട്ടൻ തുറന്നിട്ട്, കഴുത്തിൽ വലിയൊരു കുരിശുമാലയണിഞ്ഞ അയാളെ അഹാന ഒന്ന് നോക്കി.

“ഗുഡ് മോണിംഗ് മേഡം. ഡോക്ടർ റൂബൻ ഐസക്.”

അയാൾ കൈനീട്ടി.

“വെരി ഗുഡ് മോണിംഗ് ഡോക്ടർ. പ്ലീസ് ടേക് യോർ സീറ്റ്.. ആൻഡ് കോൾ മീ അഹാന”

ഷേക്ക് ഹാൻഡ് പിൻവച്ചുകൊണ്ട് അഹാന പറഞ്ഞു. റൂബൻ പുഞ്ചിരിച്ചു.

“ഡോക്ടർ പഠിച്ചതൊക്കെ സ്റേറ്സിൽ അല്ലെ. പിന്നെന്താ നാട്ടിലേക്ക് വന്നത്?”

റൂബൻ ചിരിച്ചു.

“അമ്മയ്ക്ക് ഒരേ നിർബന്ധം. ഇനിയുള്ള കാലം എന്നെ കണ്ടോണ്ടിരിക്കണം എന്ന്. പിന്നെ ഞാൻ ഏതെങ്കിലും മദാമ്മമാരെ കെട്ടി പോയാലോ എന്ന പേടിയും ഉണ്ടെന്ന് കൂട്ടിക്കോ..”

അയാൾ വീണ്ടും ചിരിച്ചു.

“അങ്ങനെ സ്വന്തം ഇഷ്ടങ്ങളൊക്കെ മാറ്റി വയ്‌ക്കേണ്ട കാര്യമുണ്ടോ?”

“അമ്മയ്ക്ക് വേണ്ടി അല്ലെ അഹാന. എന്റെ എട്ടാമത്തെ വയസിൽ അപ്പൻ മരിച്ചപ്പോ വേറെ വിവാഹം പോലും കഴിക്കാതെ എനിക്കും അനിയത്തിക്കും വേണ്ടി ജീവിച്ചു തുടങ്ങിയതാ പാവം. അവർക്ക് കൊടുക്കാൻ കഴിയുന്ന സന്തോഷം ഇതൊക്കെയല്ലേ…”

അഹാനയുടെ മുഖത്തെ ചിരി മായുന്നത് റൂബൻ ശ്രദ്ധിച്ചു. അവൾ വേഗം ഫോണെടുത്ത് ആരെയോ വിളിച്ചു. മിനിട്ടുകൾക്കുള്ളിൽ സുമുഖനായ ഒരു ചെറുപ്പക്കാരൻ അനുവാദം വാങ്ങി ക്യാബിൽനിലേക്ക് വന്നു.

“ജെറിൻ ഇത് ഡോക്ടർ റൂബൻ. പുതിയ കർഡിയോളജിസ്റ്റ് ആണ്. ഡോക്ടറിന് ഓപിയും ക്യാത് ലാബും ഒക്കെ കാണിച്ചു കൊടുക്കൂ. അവയ്ലബിൾ ആയ ഡോക്ടേഴ്സിനെ പരിചയപ്പെടുത്തുകയും വേണം.”

“ശരി മേഡം”

അയാൾ ഭവ്യതയോടെ പറഞ്ഞു.

“ഡോക്ടർ ഇത് ജെറിൻ. നമ്മുടെ PRO ആണ്. കാര്യങ്ങക്കൊക്കെ ജെറിൻ പറഞ്ഞു തരും.”

അഹാനയുടെ പെട്ടെന്നുള്ള ഭാവമാറ്റത്തിന്റെ കാരണം മനസ്സിലായില്ലെങ്കിലും റൂബൻ അയാളുടെ കൂടെ പുറത്തേക്ക് നടന്നു.

“ഓൾ ദി ബെസ്റ്റ് ഡോക്ടർ”

“താങ്ക്സ് അഹാന..”

റൂബൻ കണ്ണ് കുറുക്കിക്കൊണ്ട് പുഞ്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു.

“ഈ ഡോക്ടർ അഹാന ആളെങ്ങനെയാ..?”

ലിഫ്റ്റിൽ ഫസ്റ്റ് ഫ്ലോറിലേക്ക് പോകുമ്പോൾ ജെറിനോട് ഡോക്ടർ റൂബൻ ചോദിച്ചു.

“നല്ല കൈപ്പുണ്യം ഉള്ള ഡോക്ടറാ സർ. പൈസയോട് ആർത്തിയൊന്നും ഇല്ല. ഇവിടെ ഡോക്ടേഴ്‌സ് ആർക്കും ടാർഗറ്റോ കാര്യങ്ങളോ ഒന്നുമില്ല. സർജറി ആയാലും ലാബ് ടെസ്റ്റുകൾ ആയാലും അനാവശ്യമായി ചെയ്യാൻ മേഡം സമ്മതിക്കില്ല. 60% മാത്രം ബ്ലോക്ക് ഉള്ള പെഷ്യന്റിനെ പിടിച്ച് ആഞ്ചിയോപ്ലാസ്ടി ചെയ്തതിനാ മുൻപുണ്ടായിരുന്ന കർഡിയോളജിസ്റ്റിനെ പറഞ്ഞു വിട്ടത്..”

“ആഹാ. അപ്പോ ആള് കൊള്ളാല്ലോ”

റൂബൻ ചിരിച്ചു.

“പിന്നേ. ഇപ്പോ തന്നെ ഞങ്ങൾ സ്റ്റാഫിനൊക്കെ നല്ല സാലറി ഉണ്ട്. ആകെ പറയുന്നൊരു കാര്യം പേഷ്യന്റ്സിനോട് നന്നായി ഇടപെടണം എന്നു മാത്രവാ. അതിൽ എന്തെങ്കിലും വീഴ്ച വന്നാൽ പിന്നെ നോക്കേണ്ട. വീട്ടിൽ പോയിരിക്കാം.”

ഫസ്റ്റ് ഫ്ലോറിലെ കാർഡിയോളജി ഓപിയും ക്യാത്ത് ലാബും ചുറ്റി കാണുമ്പോഴും സ്റ്റാഫിനെ പരിചയപ്പെടുമ്പോഴും അഹാനയുടെ വിടർന്ന കണ്ണുകളിലെ നിസംഗത റൂബന്റെ മനസിൽ മായാതെ നിന്നു.

ജോയിൻ ചെയ്ത് ദിവസങ്ങൾ കഴിയവേ, ഡോക്ടർ അഹാനയെ കുറിച്ചുള്ള നിറം പിടിപ്പിച്ച കഥകൾ റൂബന്റെ ചെവിയിലും എത്തിയിരുന്നു. പക്ഷെ അവയ്ക്കൊന്നും തന്നെ അവന്റെ മനസിലെ അവളോട് തോന്നിയ കൗതുകം മാറ്റുവാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.

പേഷ്യന്റസിനോടും സ്റ്റാഫിനോടും ഗൗരവത്തോടെ മാത്രം സംസാരിക്കുന്ന, ഹോസ്പിറ്റലിന്റെ മുക്കിലും മൂലയിലും വരെ നോട്ടം എത്തിക്കുന്ന, കുഞ്ഞുങ്ങളോട് വല്ലാത്ത കരുണ്യമുള്ള അഹാന. ആരെയും കൂസാത്ത, എന്നാൽ ആരെയും അവമതിക്കാത്ത അഹാന.

അവളുടെ കണ്ണുകളിലെ നിസംഗഭാവത്തിന് പിന്നിലുള്ള സത്യം മനസിലാക്കണം എന്നവന് തോന്നി. അവൾ ചായ കുടിക്കാൻ വരുന്ന സമയത്ത് മാത്രം ക്യാന്റീനിൽ പോയി. അഹാന പോകുന്നയിടങ്ങളിൽ അവളറിയാതെ പിന്തുടർന്നു. എന്തായാലും നേരിൽ ശല്യം ചെയ്യാനവൻ മുതിർന്നില്ല.

🏵️🏵️🏵️

“മേ ഐ കമിൻ..?”

നെഫ്രോളജിയിലെ ഡോക്ടർ കാർത്തിക് ആണ്.

“യെസ്.. പ്ലീസ് ഡോക്ടർ”

അഹാന സീറ്റിൽ നേരെ ഇരുന്നു.

“എന്താ ഡോക്ടർ പ്രത്യേകിച്ച്..? എനിതിങ് സീരിയസ്? ഇവിടെ എന്തെങ്കിലും അസൗകര്യം ഉണ്ടോ?”

“ഹേയ്. അഹാന.. കൂൾ.. ഞാൻ തന്നോട് പേഴ്സണലായി ഒരു കാര്യം സംസാരിക്കാനാണ് വന്നത്.”

പറയുന്നതിനൊപ്പം പച്ച കോട്ടൺ സാരിയിൽ ശിൽപം പോലെ ജ്വലിക്കുന്ന അഹാനയെ കാർത്തിക്കിന്റെ കണ്ണുകൾ ആകെമൊത്തം ഉഴിഞ്ഞു.

“പേഴ്സണലായി എന്താ ഡോക്ടർ..?”

“അത്.. അഹാനാ.. അത്… വളച്ചു കെട്ടാതെ പറയാം. എനിക്ക് തന്നെ വിവാഹം കഴിച്ചാൽ കൊള്ളാം എന്നുണ്ട്. തനിക്ക് സമ്മതമാണെങ്കിൽ ഞാൻ കുടുംബക്കാരുമായി വീട്ടിൽ വന്ന് സംസാരിക്കാം.”

ഉറക്കെയുള്ള ചിരി ആയിരുന്നു അഹാനയുടെ മറുപടി.

“ഡോക്ടർക്ക് എന്താ നല്ല സുഖമില്ലേ? കല്യാണം കഴിക്കാനോ? അതും ഈ എന്നെ..??? സോ ഫണി..”

പറഞ്ഞു കഴിയുമ്പോഴേക്കുമാണ് തന്റെ മുഖത്തും ശരീരത്തിലും ഇഴഞ്ഞു നടക്കുന്ന കാർത്തിക്കിന്റെ കണ്ണുകൾ അഹാന ശ്രദ്ധിക്കുന്നത്. അവൾക്ക് വല്ലാത്ത അസ്വസ്ഥത തോന്നി.

“ഡോക്ടർ ഞാനൊരു വിവാഹത്തെ കുറിച്ചൊന്നും ചിന്തിച്ചിട്ടേയില്ല. ബെറ്റർ യൂ ചൂസ് സംവൺ എൽസ്..”

“അഹാന.. തന്റെ കാര്യങ്ങളൊക്കെ എനിക്കറിയാം. ഈ പ്രായത്തിൽ ഹോസ്പിറ്റൽ കൊണ്ടുനടക്കാൻ താൻ ഒരുപാട് കഷ്ടപ്പെടുന്നുണ്ട് എന്നും അറിയാം. എന്റേത് ഒരു ബിസിനസ് ഫാമിലിയാണ്. നമ്മുടെ വിവാഹം കഴിഞ്ഞാൽ എന്റെ അച്ഛനും ചേട്ടനുമൊക്കെ തന്നെ സഹായിക്കും. തനിക്കൊന്ന് ഫ്രീയാവുകയും ചെയ്യാം.

പിന്നെ തന്റെ മറ്റു കാര്യങ്ങളിൽ ഒന്നും ഞാൻ ഇടപെടില്ല. അതൊക്കെ എന്തെന്ന് വച്ചാൽ തനിയ്ക്ക് ഇഷ്ടം പോലെ ആകാം. എനിക്ക് വേണ്ടത് തരണം എന്നേയുള്ളൂ. ഐ വിൽ ഗിവ് യൂ കംപ്ലീറ്റ് ഫ്രീഡം….”

വഷളൻ ചിരിയോടെ കാർത്തിക്ക് പറഞ്ഞു നിർത്തിയതും അയാളുടെ ചെവി പറിഞ്ഞുപോകുന്നവിധം കൈനീട്ടി ഒന്ന് കൊടുത്തു അഹാന.

“യൂ ബാസ്റ്റഡ്… ഇറങ്ങേഡോ. ഇറങ്ങാനാ പറഞ്ഞത്. ഇനി മേലാൽ ഈ വർത്തമാനവും കൊണ്ട് വന്നാൽ ഡോക്ടർ കാർത്തിക്ക് വർമയുടെ സേവനം വേണ്ടെന്ന് വയ്ക്കും RK ഹോസ്പിറ്റൽ.”

ഇളകിയ പല്ലുകളുടെ എണ്ണമെടുക്കാൻ കഴിയും മുൻപ് കാർത്തിക്ക് പുറത്തേക്കിറങ്ങി. കവിളിൽ തലോടി നടക്കുമ്പോഴാണ് എതിരെ വരുന്ന ഡോക്ടർ റൂബനെ കണ്ടത്. അതോടെ കവിളിൽ മെല്ലെ തലോടി ചിരിച്ചുകൊണ്ടായി നടത്തം.

കാർത്തിക്കിന്റെ ഭാവമാറ്റം മനസിലായെങ്കിലും അതറിയാത്ത ഭാവത്തിൽ ഒന്ന് ചിരിച്ചുകൊടുത്തു റൂബൻ.

“ഹായ് റൂബൻ. എംഡിയുടെ ക്യാബിനിലേക്കാണോ..?”

“ഹാ ഡോക്ടർ.. അതേ.. എന്ത് പറ്റി..?”

“ഞാനിപ്പോ കണ്ടിട്ട് ഇറങ്ങിയതേയുള്ളൂ.. ആൾ അല്പം ടയേഡ് ആയിരിക്കും. എന്തായാലും റൂബൻ ചെല്ലൂ”

വഷളൻ ചിരിയോടെയാണ് പറയാൻ ശ്രമിച്ചതെങ്കിലും വേദനകൊണ്ട് കാർത്തിക്കിന്റെ മുഖം ചുളിയുന്നത് റൂബൻ വ്യക്തമായി കണ്ടു.

ക്യാബിൻ തുറന്ന് അകത്തു കടന്നപ്പോൾ കസേരയിൽ ചാരി കിടക്കുന്ന അഹാനയെ ആണ് കണ്ടത്. റൂബൻ വേഗം പുറത്തുകടന്ന് ഡോർ നോക്ക് ചെയ്തു.

“മേ ഐ കമിൻ?”

ശബ്ദം കേട്ട് അഹാന ഞെട്ടി എഴുന്നേറ്റു. മുഖം ഒന്നമർത്തി തുടച്ചു.

“യെസ് ഡോക്ടർ. പ്ലീസ്”

“ഗുഡ് ഈവനിംഗ് ഡോക്ടർ അഹാന..”

“ഗുഡ് ഈവനിംഗ് ഡോക്ടർ”

അത് പറയുമ്പോഴും അല്പം മുൻപ് കർത്തിക്കുമായി നടന്ന അസുഖകരമായ സംഭാഷണം ഏൽപ്പിച്ച വേദന അഹാനയുടെ കണ്ണുകളിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു.

“അഹാന.. ഞാൻ വന്നത്.. നമ്മൾ അടുത്തയാഴ്ച അട്ടപ്പാടിയിൽ ഒരു മെഡിക്കൽ ക്യാമ്പ് പ്ലാൻ ചെയ്തിട്ടുണ്ടല്ലോ. മെഡിസിനിൽ നിന്ന് ഡോക്ടർ വേണിയും സർജറിയിലെ ഡോക്ടർ അരുണും… അവര് ഹസ്ബൻഡ് ആൻഡ് വൈഫ് ആണല്ലോ. പിന്നെ ഞാനും ആണ് പോകാൻ പ്ലാൻ ചെയ്തിരിക്കുന്നത്.”

“അത് നേരത്തെ തീരുമാനിച്ചതല്ലേ. പിന്നെന്താ ഡോക്ടർ..?”

അഹാന സംശയത്തോടെ മുഖമുയർത്തി.

“അല്ല. എന്റെ അഭിപ്രായത്തിൽ ഒരു ഗൈനക്കോളജിസ്റ്റ് ആണ് ടീമിൽ
കാർഡിയോളജിസ്റ്റിനേക്കാൾ ആവശ്യം. ഞാനിവിടെ പുതിയ ആൾ ആയതുകൊണ്ട് പോകേണ്ടി വരുമെന്നറിയാം. ഡോക്ടർ കിരൺ കൂടെ വരാൻ വില്ലിങ് ആണ്. അഹാന ഒന്ന് പറഞ്ഞാൽ…”

“ഡോക്ടർ കിരൺ അല്ല. ഞാൻ വരും റൂബൻ”

അഹാന പെട്ടന്ന് പറഞ്ഞു. റൂബൻ കൗതുകത്തോടെ അവളെ നോക്കി.

“ഇതിനെ കുറിച്ചു ഞാനിപ്പോഴാ ചിന്തിക്കുന്നത്. ഗൈനക്കോളജിസ്റ്റ് ഒരാൾ ടീമിൽ ആവശ്യമാണ്. ഞാൻ വരും..”

ഉറപ്പോടെ അവൾ പറയുന്നത് കേട്ട് ചിരിച്ചുകൊണ്ട് റൂബൻ പുറത്തേക്ക് നടന്നു. അഹാന വീണ്ടും കസേരയിലേക്ക് ചാഞ്ഞു. ഇത്തവണ കണ്ണുകൾ അവളെ ചതിച്ചു പെയ്ത് തുടങ്ങിയിരുന്നു. ഒരാഴ്ച്ചയെങ്കിൽ അത്രയും. ഈ ബഹളങ്ങളിൽ നിന്നൊന്ന് മാറി മനസ് സ്വസ്ഥമാക്കാൻ അഹാന അത്രമേൽ ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നു.

മറുവശത്ത് തീരെ പ്രതീക്ഷിക്കാതെ അവളുമൊത്ത് ഒരു ട്രിപ്പ് ഒത്തുകിട്ടിയ സന്തോഷത്തിൽ ആയിരുന്നു ഡോക്ടർ റൂബൻ.

🏵️🏵️🏵️

“താങ്ക്സ് ഡോക്ടർ”

മെഡിക്കൽ ക്യാമ്പിന്റെ അവസാനത്തെ ദിവസം മഞ്ഞുള്ള ആ രാത്രി ഇരുട്ടിലേക്ക് നോക്കിയിരുന്ന റൂബനരികിൽ വന്നുകൊണ്ട് അഹാന പുഞ്ചിരിച്ചു.

“എന്തിന്..?”

“ഒരുപാട് കാലങ്ങൾക്ക് ശേഷമാണ് ഞാൻ മനസ് തുറന്നൊന്ന് ചിരിക്കുന്നത്. ശുദ്ധവായു ശ്വസിക്കുന്നത്. ഇത്ര മനോഹരമായ ഒരാഴ്ച്ച എനിക്ക് തന്നതിന് ഡോക്ടറോടൊരു നന്ദി പറയണമെന്ന് തോന്നി.. അത്രേയുള്ളൂ”

നിറഞ്ഞ കണ്ണുകൾ റൂബനിൽ നിന്നൊളിപ്പിക്കാൻ അവൾ മുഖം മാറ്റി.

“എന്റെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കിയാൽ ഇപ്പോ എടുത്തണിഞ്ഞിരിക്കുന്ന അഹങ്കാരിയുടെ മുഖമൂടി അഴിഞ്ഞു പോകുമോയെന്ന ഭയമുണ്ടോ ഡോക്ടർ അഹാനയ്ക്ക്..?”

“ഹേയ്. നെവർ…”

അവൾ ചിരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു.

“പിന്നെ..???”

“പിന്നെ.. ആളുകൾ എന്നെയൊരു ചരക്ക് ആയിട്ടാണ് കാണുന്നത് ഡോക്ടർ. അവർ ചിന്തിക്കുന്നതിൽ കുറച്ചു സത്യമുണ്ട്. എന്നാലും… സംസാരിക്കുമ്പോൾ പോലും മുഖത്തേക്ക് നോക്കാതെ ശരീരത്തിൽ മാത്രം നോക്കി നിൽക്കുന്നവർ, സെക്സിനെ കുറിച്ചു സംസാരിക്കാൻ മാത്രം അരികിൽ വരുന്നവർ…. വല്ലാത്ത വേദനയാണ്…”

അഹാനയുടെ കണ്ണുകളിൽ കണ്ട വേദന റൂബനെ മുറിപ്പെടുത്തി.

“ആർക്ക് വേണ്ടിയാ ഇങ്ങനെ സ്വയം നശിക്കുന്നത് അഹാന..?”

“എനിക്ക് മറുപടിയില്ല റൂബൻ. ഞാനിങ്ങനെ ആയിപ്പോയി. ഇനിയെന്നെ മാറ്റാൻ ആർക്കും കഴിയില്ല.. ആർക്കും…”

അവൾ എഴുന്നേൽക്കാൻ തുടങ്ങി. റൂബൻ കയ്യിൽ പിടിച്ചവളെ ഇരുത്തി.

“ഒരാൾ മാറണമെന്ന് സ്വയം വിചാരിച്ചാൽ ആർക്കും അത് തടുക്കാൻ കഴിയില്ല അഹാന..”

“അങ്ങനെ വിചാരിക്കണമെങ്കിൽ അതിനൊരു കാരണം വേണ്ടേ? നമ്മളെ ജീവിക്കാൻ പ്രേരിപ്പിക്കുന്ന എന്തെങ്കിലുമൊന്ന്..? എന്റെ ജീവിതത്തിൽ അങ്ങനൊന്ന് ഇല്ല ഡോക്ടർ..

ഒരു കാലം വരെ ഏറ്റവും ഹാപ്പിയായ പെണ്കുട്ടി ആയിരുന്നു ഞാൻ. സ്നേഹമുള്ള അച്ഛനും അമ്മയും, പൊന്നുപോലെ ഒരു അനിയത്തി. അപർണ. എന്റെ അപ്പു. അവൾ ഡഫ് ആൻഡ് മ്യൂട്ട് ആയിരുന്നു. ഞങ്ങൾക്ക് അവളായിരുന്നു എല്ലാം.

മെഡിസിന് പഠിക്കാൻ പോയി ആദ്യത്തെ വെക്കേഷന് വീട്ടുകാർക്ക് സർപ്രൈസ് കൊടുക്കാൻ ഓടി വന്നതാ ഞാൻ. അവിടെ ഞാൻ കണ്ടതെന്താന്നറിയോ ഡോക്ടർക്ക്…? എന്റെ അപ്പു… നൂൽബന്ധമില്ലാതെ, ശ്വാസമില്ലാതെ കിടക്കുവാ എന്റെ കുഞ്ഞ്…

അവൾക്ക് ഇരുവശവും ഇരിക്കുവാ എന്റെ അമ്മയെന്ന് പറഞ്ഞ സ്ത്രീയും വീട്ടിലെ ഡ്രൈവറും. “ഒരു മയത്തിലൊക്കെ വേണമെന്ന് ഞാനപ്പോഴേ പറഞ്ഞതല്ലേ സതീഷേ”ന്ന് അവര് അവനോട് ചോദിക്കുവാ.. “നീയത്ര പുണ്യാളത്തി ആണെങ്കി സ്വന്തം കുഞ്ഞിനെ എനിക്ക് ഇട്ടുതരുവോടി..” എന്നവനും..

മേഡം എന്നു മാത്രം വിളിച്ചവൻ എടി എന്നു വിളിക്കണമെങ്കിൽ ഊഹിക്കാലോ, അവർ തമ്മിലുള്ള ബന്ധം. ഒന്ന് ഉറക്കെ കരയാൻ പോലും പറ്റാത്ത എന്റെ അപ്പുവിനെ അവർ… അവരുടെ കാഴ്ചയിൽ നിന്ന് മാറി ഞാനോടി പപ്പയുടെ ഫ്രൻഡിന്റെ വീട്ടിലേക്ക്… അവരേയും കൂട്ടി വന്നപ്പോഴേക്കും അവൻ രക്ഷപ്പെട്ടിരുന്നു. രമാദേവി ആണെങ്കിൽ ഒന്നും അറിയാത്ത അഭിനയം.

അപ്പുവിന് സംഭവിച്ചതറിഞ്ഞ് ചങ്ക് പൊട്ടിയാ എന്റെ പപ്പാ മരിച്ചത്. എന്നിട്ടും കേസ് കോടതിയിൽ വന്നപ്പോ രമാദേവി അവനെ അറിയില്ലെന്ന് പറഞ്ഞു. എന്റെ ഒറ്റയൊരാളുടെ മൊഴിയുടെ ബലത്തിൽ അവന് ശിക്ഷ കിട്ടി. സ്വത്തുക്കളൊക്കെ എന്റെ പേരിലായി.

ആരും ഇല്ലാത്ത വേദന അറിഞ്ഞിട്ടുണ്ടോ റൂബൻ..? ഞാനറിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. ഒരുപാട്. ഒറ്റപ്പെട്ടു പോയിട്ടുണ്ട്. വീട്ടിലും നാട്ടിലും കോളേജിലും എല്ലായിടത്തും… ഒന്ന് മിണ്ടാൻ പോലും ആരും ഇല്ലാതെ ഭ്രാന്ത് പിടിച്ചിട്ടുണ്ട്. അപ്പോഴൊക്കെ അകത്തി നിർത്തിയിട്ടേയുള്ളൂ എല്ലാവരും.

ആകെ തകർന്ന ആ സമയത്ത് എന്റെ അടുക്കലേക്ക് വന്നതാ സച്ചിൻ. ആദ്യം ഫ്രണ്ട് ആയിരുന്നു, പിന്നെ ബോയ്ഫ്രണ്ട് ആയി.. എന്റെ മനസും ശരീരവും അവന് ഞാൻ കൊടുത്തു. പിന്നെയറിഞ്ഞു, അവനിഷ്ടം എന്നെയല്ല, എന്റെ ശരീരത്തെയും പണത്തെയും ആണെന്ന്.. അന്നുതന്നെ ഞാനവനെ ഡംബ് ചെയ്തു.

പിന്നെയും ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട്.. കുറെ റിലേഷൻഷിപ്പ്സ്.. ചിലതൊക്കെ ഫിസിക്കലി ഇന്റിമേറ്റ് ആയിട്ടുമുണ്ട്…. എനിക്കത് ആവശ്യമായിരുന്നു, എന്നെ ആരെങ്കിലും സ്നേഹിക്കുന്നുണ്ട് എന്നു സ്വയം വിശ്വസിക്കാൻ.. ആ നേരങ്ങളിൽ എങ്കിലും ഞാൻ ഒറ്റയ്ക്കല്ല എന്നു തോന്നാൻ..

ഞാൻ ജോലി കൊടുത്ത എന്റെ സ്റ്റാഫ് മുതൽ ഞാനുമായി യാതൊരു ബന്ധവുമില്ലാത്ത നാട്ടുകാർ വരെ ഞാൻ പിഴയാണെന്ന് പറഞ്ഞു നടക്കുന്നുണ്ട്. യെസ് ഐ എഗ്രീ ഐ ഹാഡ് ബീൻ ഇന്റിമേറ്റ് റ്റു ദെഎം.. ബട്ട് ദാറ്റ് ഡസിന്റ് മീൻ ഐ ആം ഡയിങ് റ്റു ഹാവ് സെക്‌സ് വിത് എനിവൺ ആൻഡ് എവ്രിവൺ….

ആദ്യമൊക്കെ വിഷമം ഉണ്ടായിരുന്നു. ഇപ്പോ എനിക്കിതൊന്നും ഒന്നും അല്ല.. ഞാനിങ്ങനായി..”

“അമ്മ ഇപ്പോ എവിടെയുണ്ട്..?”

റൂബൻ ചോദിച്ചു.

“എന്റെ വീട്ടിൽ തന്നെ. ഇപ്പോ എന്റെ മെയ്ഡ് ആണവർ. മാസാമാസം സാലറി കൊടുക്കുന്നുണ്ട് ഞാൻ. അതാണ് ഞാൻ രമാദേവിക്ക് കൊടുത്ത ശിക്ഷ. ഭർത്താവിന്റെയും രണ്ടു മക്കളുടെയും ജീവിതം കൺമുന്നിൽ നശിക്കുന്നതവര് കാണണം. അവര് ചങ്ക് പൊട്ടി മരിക്കണം. അതിന് വേണ്ടി മാത്രമാ ഇപ്പോ എന്റെ ജീവിതം.”

“അപ്പോ നിനക്കൊരു ജീവിതം വേണ്ടേ അഹാന..???”

“എനിക്കിനി എന്ത് ജീവിതം ഡോക്ടർ. മരിക്കുന്നത് വരെ മുന്നോട്ട് പോണം. അത്രേയുള്ളൂ.

ഓഹ്.. ഞാനിതെല്ലാം പറഞ്ഞു ഡോക്ടറെ കൂടി സെന്റി അടിപ്പിച്ചല്ലേ… സോറി ഡോക്ടർ.. കുറെ കാലം കൂടി ഒരാളെന്നോട് മനുഷ്യനെപ്പോലെ പെരുമാറിയപ്പോൾ… എന്റെ ശരീരം മോഹിക്കാതെ ഒരാൾ സംസാരിച്ചപ്പോൾ.. ഞാനറിയാതെ… സോറി..”

അഹാന മറുപടിക്ക് കാക്കാതെ എഴുനേറ്റ് നടന്നു.

“നിന്റെ ശരീരം ഞാനും മോഹിക്കുന്നു അഹാന. പക്ഷെ അതെന്റെ കൈകൊണ്ടൊരു താലി നിന്റെ കഴുത്തിൽ വീണതിന് ശേഷം മാത്രമാകും.”

അവൾ പോയ വഴിയേ നോക്കി റൂബൻ വിളിച്ചുപറഞ്ഞു. അഹാന പെട്ടെന്ന് തിരിഞ്ഞുനിന്നു.

“വാട്ട്..? താലിയോ? വിവാഹമോ? അതും എന്നെക്കുറിച്ച് എല്ലാം അറിഞ്ഞുകൊണ്ട്..? ആർ യൂ കിഡിങ് ഡോക്ടർ…?”

റൂബൻ എഴുന്നേറ്റ് അവൾക്ക് മുന്നിൽ ചെന്നുനിന്നു. കാട്ടിൽ പാറിക്കളിക്കുന്ന അഹാനയുടെ മുടിയിഴകൾ അവൻ ചെവിക്ക് പിന്നിലേക്കൊതുക്കി. ഇളം നീല സാരിയിൽ, യാതൊരു ചമയങ്ങളുമില്ലാത്ത ആ പെണ്കുട്ടിയെ അവൻ നോക്കിനിന്നു. അവളുടെ മുഖം കൈകളിലെടുത്തു. അനുവാദമില്ലാതെ തൊടുന്ന ആരെയും അടിക്കാൻ ധൈര്യമുള്ള ഡോക്ടർ അഹാന അന്നാദ്യമായി പ്രതികരിക്കാനാവാതെ നിന്നു.

“എന്റെ മുഖം കണ്ടിട്ട് ഞാൻ തമാശ പറയുന്നതായി നിനക്ക് തോന്നുന്നുണ്ടോ അഹാന..?”

ഒരു നിമിഷം അവന്റെ നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി നിന്ന ശേഷം, ആ കയ്യെടുത്തു മാറ്റി അവൾ തിരിഞ്ഞു നടന്നു.

“ഇന്നാദ്യമായി, നിന്നെ മോഹിക്കാൻ പോലും അർഹതയില്ലാതാക്കി തീർത്ത എന്റെ ഭൂതകാലം എന്നെ കുറ്റപ്പെടുത്തുന്നു റൂബൻ..”

അഹാന മനസിൽ പറഞ്ഞു.

🏵️🏵️🏵️

പിന്നീടുള്ള ദിവസങ്ങളിൽ റൂബൻ അഹാനയുടെ മുന്നിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടില്ല. തന്റെയുള്ളിലെ പ്രണയത്തിന്റെ ഉറവ പൊട്ടി വിടരുന്നത് അവളറിഞ്ഞു. തള്ളാനും കൊള്ളാനും വയ്യാതെ അതവളെ വരിഞ്ഞു മുറുക്കി. റൂബന്റെ സാന്നിധ്യം അവൾ മതിച്ചിരുന്നില്ലെങ്കിലും അവന്റെ അസാന്നിധ്യം അഹാനയെ തളർത്തി തുടങ്ങിയിരുന്നു.

ഓപി നേരത്തെ തീർന്നൊരു വൈകുന്നേരം, വീട്ടിലേക്ക് പോകാൻ മനസുവരാതെ തന്റെ ക്യാബിനിൽ വെറുതേയിരുന്നു അവൾ. കണ്ണുകൾ വെറുതേ പെയ്തുകൊണ്ടിരുന്നു. അല്ലെങ്കിലും കുറച്ചു കാലമായി അതങ്ങനെയാണ്. മനസ് പിടിച്ചാൽ കിട്ടുന്നില്ല.

ചൂടുള്ള ഒരു നിശ്വാസം മുഖത്തടിച്ചതറിഞ്ഞാണ് അഹാന കണ്ണ് തുറന്നത്. മുന്നിൽ റൂബൻ..! അവൾ ചാടിയെഴുന്നേറ്റു.

“അതേ. എന്നാ ഉറക്കവാ ഇത്? ഞാനെത്ര നേരവായി വന്നിട്ട്…”

“ഡോക്ടർ ഡോണ്ട് യൂ ഹാവ് എനി മാനേഴ്‌സ്..? എംഡിയുടെ ക്യാബിനിലേക്ക് വരുന്നതിന് മുൻപ് അറ്റ് ലീസ്റ്റ് ഒന്ന് നോക്ക് ചെയ്യാനുള്ള മര്യാദപോലും ഇല്ലേ ഡോക്ടർ റൂബൻ ഐസക്കിന്..?”

അഹാന അത്രയും പറഞ്ഞിട്ടും ഭാവഭേദം ഏതുമില്ലാതെ അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി കയ്യും കെട്ടി നിന്നതേയുള്ളവൻ.

“അതേ. നാളെ ഞായറാഴ്ചയാ. എന്റെ അമ്മച്ചി വരുന്നുണ്ട് നിന്നെ ഒന്ന് കാണാൻ. നല്ല സാരിയൊക്കെ ഉടുത്ത് ഒരുങ്ങി നിന്നോണം.. കേട്ടോ?”

അഹാന അത്ഭുതത്തോടെ അവനെ നോക്കി. പിന്നെന്തോ ഓർത്തത് പോലെ ആ മുഖം വാടി. ആ മുഖം കുനിഞ്ഞുപോയി.

“ഡോക്ടർ നിങ്ങൾക്ക് നല്ല കുടുംബത്തിൽ പിറന്ന ദൈവഭയം ഒക്കെയുള്ള നസ്രാണി പെങ്കൊച്ചുങ്ങളെ കിട്ടും. നമ്മളെ വിട്ടേരെ.. എന്തിനാ ഓരോ പ്രഹസനം…”

“ആഹ്. എന്നാൽ പിന്നെ അങ്ങനെ ആകട്ടെ. ഞാൻ ഈ വഴി വല്ല നസ്രാണികളും പോകുന്നുണ്ടോ എന്നു നോക്കട്ടെ…”

റൂബൻ തിരിഞ്ഞു നടന്നു. വാതിലിന് മുന്പിലെത്തിയവൻ തിരിഞ്ഞു നിന്നു കൈ രണ്ടും വിരിച്ചുപിടിച്ചു. അഹാന ഓടി അവനരികിലെത്തി.

“പോകുവാ..? അപ്പോ എന്നെ വേണ്ടേ ഡോക്ടർക്ക്..??”

അവളവന്റെ നെഞ്ചിൽ പിച്ചുകയും മാന്തുകയും കടിക്കുകയും ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്നു. ഒടുവിൽ തളർന്നവൾ ഒരു കുഞ്ഞിനെപ്പോലെ അവിടെത്തന്നെ അഭയം പ്രാപിച്ചു. അവനവളെ മുറുകെപ്പിടിച്ചു, എത്ര ചേർത്തുപിടിച്ചിട്ടും മതിയാകാത്തപോലെ.

“ഞാനങ്ങനെ അങ്ങു പോകുവോടി കൊച്ചേ.? എഹ്ഹ്??? പോകുവാണേൽ നീയും കൂടെ കാണത്തില്ലിയോ..?”

അഹാന അവന്റെ നെഞ്ചിൽ നിന്ന് മുഖമുയർത്തി നോക്കി.

“ഡോക്ടറുടെ അമ്മച്ചിക്ക് ഇഷ്ടപ്പെട്ടില്ലെങ്കിലോ..?”

“അമ്മച്ചിക്ക് നിന്നെ എപ്പോഴേ ഇഷ്ടപ്പെട്ടതാടി..? സമ്മതിച്ചില്ലേൽ പിടിച്ചുകെട്ടി ഇങ്ങു കൊണ്ടുവാടാ ചെറുക്കാന്നും പറഞ്ഞാ എന്നെ വിട്ടത്.

അപ്പോ എങ്ങനെയാ..? അമ്മയെ ഇവിടെ വരെ വരുത്തിക്കണോ? വിട്ടാലോ അങ്ങു തിരുവല്ലയ്ക്ക്?”

“എന്നിട്ടെന്താ ഇത്രയും ദിവസം എന്റെ മുന്നിൽ വരാഞ്ഞത്..?”

അവൾ പരിഭവത്തോടെ അവനിൽ നിന്നകന്നു മാറി.

“അതുകൊണ്ടല്ലേ ഈ തലതെറിച്ച പെണ്ണിന്റെ ഉള്ളിലുള്ള ഇഷ്ടം വെളിയിൽ കൊണ്ടുവരാൻ പറ്റിയത്..? ഞാൻ കണുന്നുണ്ടായിരുന്നു, എന്നെ അന്വേഷിച്ചു ക്യാന്റീനിലും ഓപിയിലും ഒക്കെ വന്നു പോകുന്നത്…”

പിന്നിലൂടെ ഇറുകെ പുണർന്നുകൊണ്ടായിരുന്നു അവനത് പറഞ്ഞത്. അന്നാദ്യമായി ഒരു പുരുഷന്റെ സ്പർശനം അവളെ തരളിതയാക്കി. ലജ്ജകൊണ്ട് അവൾ പൂത്തുലഞ്ഞു. ഏസിയുടെ കുളിരിലും അവൾ വിയർത്തു.

“ദേ ഡോക്ടർ.. വിട്ടേ… ആരെങ്കിലും വന്നാൽ…”

അവനിൽ നിന്ന് അകന്നു മാറാൻ വൃഥാ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ടവൾ മൊഴിഞ്ഞു.

“ഇച്ചായാന്ന് വിളിക്കെടി അന്നക്കുട്ടീ…”

അവനവളുടെ കാതിൽ മന്ത്രിച്ചു. നാണത്തോടെ ആ പെണ്ണ് ഒരിക്കൽ കൂടി അവനിലേക്ക് ചേർന്നുനിന്നു.

അവസാനിച്ചു

നമ്മുടെ നായികാ സങ്കൽപ്പങ്ങൾക്ക് നേരെ വിപരീതമാണ് എന്റെ അഹാന. കല്ലേറ് പ്രതീക്ഷിച്ചാണ് എഴുതിയത്. കഥ ഇഷ്ടപ്പെട്ടാലും ഇല്ലെങ്കിലും, സൂപ്പർ, നൈസ്, സ്റ്റിക്കർ ഒക്കെ ഒഴിവാക്കി ഒരു രണ്ടുവരി എഴുതണെ…