മാധവി ഒരു ബാഗിൽ നിറയെ വെള്ളത്തുണികളുമായി കാറിലേക്ക് കയറി. ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് കാർ അതിവേഗം പാഞ്ഞു

മഞ്ഞുതുള്ളി – രചന: ഭദ്ര ബിനുമാധവ്

മോളെ ഇങ്ങനെ കരയാതെ…. ഉള്ളിലെ കുഞ്ഞിനെ ഓർത്തെങ്കിലും കരച്ചില് നിർത്തു മോളെ……. മാധവി മരുമോളായ മീരയെ ഹൃദയം നുറുങ്ങുന്ന വേദനയോടെ നെഞ്ചോട് ചേർത്ത് പിടിച്ചു

ഉമ്മറത്ത് വെള്ള പുതച്ചു കിടത്തിയിരിക്കുന്നത് മാധവിയുടെ മകനെയാണ്….മിഥുൻ…. അവരുടെ ഒരേയൊരു മകൻ…. മീരയുടെ കണ്ണേട്ടൻ….8മാസം ഗർഭിണിയായ മീരയെയും അവളുടെ ഉള്ളിലെ കുഞ്ഞിനേയും തന്റെ അമ്മയെയും തനിച്ചാക്കി അവൻ ഈ ഭൂമി വിട്ട് പോയിരിക്കുന്നു….അറ്റാക്ക് ആയിരുന്നു…. ഈ 30വയസിൽ അറ്റാക്ക് വരാൻ മാത്രം എന്ത് വിഷമങ്ങളാണ് അവനെ അലട്ടിയിരുന്നത്….

വന്നവരെല്ലാം മീരയെയും അവളുടെ നിറ വയറിനെയും നോക്കി കണ്ണ് നിറച്ചു….

എന്ത് നല്ല പയ്യനായിരുന്നു… പക്ഷെ ആയുസില്ലാതെ പോയല്ലോ

മീര മിഥുന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് വീണു അലറി കരഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു…..മാധവി കരയാതെ മനസിലെ വേദന ഉള്ളിൽ തന്നെ അടക്കി പിടിച്ചിരുന്നു…കരയരുത് താൻ കൂടി കരഞ്ഞാൽ തളർന്നു പോവുക മീരയാണ്…. ഇനി തനിക്ക് അവളും അവൾക്ക് താനുമേയുള്ളു….അവളെ ഈ സമയത്ത് തളരാതെ നോക്കേണ്ടത് തന്റെ കടമയാണ്

എടുക്കാൻ പോവുകയാണ്…. അവസാനമായി ആർക്കെങ്കിലും കാണണമെങ്കിൽ ആവാം…. തല മൂത്ത ഏതോ കാർന്നോരുടെ ശബ്ദം മാധവിയുടെ ചെവിയിൽ വന്നലച്ചു…. അവരുടെ നെഞ്ചിൽ ഒരു നീറ്റൽ വന്നു നിറഞ്ഞു

മോനെ…. അമ്മേടെ കണ്ണാ….. മാധവി അത്രയും സമയം ഉള്ളിൽ അടക്കി വെച്ചിരുന്ന സങ്കടത്തിന്റെ കെട്ട് അവർ അറിയാതെ പൊട്ടിതകർന്നു

അവർ മകന്റെ ദേഹത്തേക്ക് വീണു അലറി കരഞ്ഞു

മോനെ…. എണീക്ക് മോനെ….നിനക്ക് അമ്മയെ കാണണ്ടേ….മീരയെ കാണണ്ടേ… നമ്മുടെ വാവയെ കാണണ്ടേ…. എണീക്ക് കണ്ണാ…. കണ്ണ് തുറക്ക് മോനെ…..

മാധവി….വാ അവരുടെ തോളത്തു ഒരു കരമർന്നു

ശങ്കരൻ….മാധവിയുടെ ജേഷ്ഠൻ….

ഏട്ടാ എന്റെ മോൻ…. മാധവി നിറഞ്ഞു തൂവുന്ന കണ്ണുകളോടെ അയാളെ നോക്കി….അയാൾ സങ്കടത്തോടെ പെങ്ങളെ നെഞ്ചിലേക്ക് ചേർത്ത് പിടിച്ചു അകത്തേക്ക് നടന്നു

മോളെ… മീരേ വാ… ശങ്കരന്റെ ഭാര്യ സീത മീരയെ എണീപ്പിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു

ഇല്ല… ഞാൻ വരൂല…. മീര ഭർത്താവിന്റെ ദേഹത്തേക്ക് ഒന്നുടെ പറ്റി ചേർന്നിരുന്നു

സീത ദയനീയതയോടെ അവളുടെ മുടിയിൽ തഴുകി

അമ്മായി പറഞ്ഞാൽ മീര മോള് കേൾക്കൂലേ….വാ

മീര മനസില്ലമനസോടെ തന്റെ ഉദരവും താങ്ങി പിടിച്ചു ബുദ്ധിമുട്ടി എണീറ്റു….സീത അവളെയും കൊണ്ട് അകത്തേക്ക് നടന്നു……വിങ്ങുന്ന മനസോടെ അവൾ തല തിരിച്ചു മിഥുനെ നോക്കി….

ഏകദേശം കാൽമണിക്കൂറിനു ശേഷം മിഥുന്റെ ശവദാഹം വീടിനോടുള്ള തൊടിയിൽ നടന്നു

രാത്രി…..

അവിടെ കൂടിയിരുന്ന ആളുകളെല്ലാം കൊഴിഞ്ഞു പോയിക്കൊണ്ടിരുന്നു….മാധവി അടച്ചിട്ട തന്റെ മുറിയ്ക്കകത്തായിരുന്നു….അവർ തന്റെ കൊച്ച്മുറിയിൽ എന്തോ തിരയുകയായിരുന്നു…കട്ടിലിനടിയിൽ നിന്നും അവരൊരു ട്രെങ്ക്പെട്ടി വലിച്ചെടുത്തു…ശ്രദ്ധയോടെ അവരത് കട്ടിലിലേക്ക് എടുത്തു വെച്ചു….മുഷിഞ്ഞൊരു തുണിയെടുത്തു പെട്ടിക്ക് മുകളിലെ പൊടി തൂത്തു കൊണ്ട് അവരത് തുറന്നു….വല്ലാത്തൊരു തുരുമ്പിച്ച ശബ്ദത്തോടെ ആ പെട്ടി തുറന്നു…പഴമയുടെ വല്ലാത്തൊരു ഗന്ധം ആ പെട്ടിക്കുള്ളിൽ നിറഞ്ഞു നിന്നിരുന്നു

അതിൽ നിറയെ കുഞ്ഞുടുപ്പുകളായിരുന്നു….
മാധവിയുടെ മനസൊന്നു പിടഞ്ഞു…. ജനിച്ചു തന്റെ കയ്യിൽ കിട്ടിയ നിമിഷം മുതൽ ഒരു വയസാവും വരെ തന്റെ കണ്ണനിട്ട ഉടുപ്പുകൾ…. അവർ ഒരു കുഞ്ഞുടുപ്പ് എടുത്തു നെഞ്ചിലേക്ക് ചേർത്തു…..ആ 50വയസിലും അവരുടെ മാറിടങ്ങളൊന്നു തുടിച്ചു…

ചുവന്ന മുഖവും കുഞ്ഞി ചുണ്ടുമൊക്കെ വിറപ്പിച്ചു കരയുന്ന കണ്ണനെ അവർക്ക് ഓർമ വന്നു…മാറോട് ചേർത്ത് പാലൂട്ടുമ്പോൾ കണ്ണുകൾ ചിമ്മി ചിമ്മി തന്നെ നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു…എന്തൊരു കുറുമ്പനായിരുന്നു ചെറുപ്പത്തിൽ…. അച്ഛനെ പോലെ തന്നെ വാശിയും കൂടുതലായിരുന്നു….നന്നായി പഠിച്ചു ബാങ്കിൽ ജോലി വാങ്ങി….ഒരിക്കൽ ആരാരുമില്ലാത്ത മീരയെ കൂട്ടി വന്നപ്പോൾ അവനെക്കാൾ ഏറെ സന്തോഷിച്ചത് താനായിരുന്നു… തന്റെ മകൻ കാരണം ഒരു സാധു പെണ്ണിനൊരു ജീവിതം കിട്ടിയതിൽ തനിക്കും സന്തോഷം തന്നെയായിരുന്നു….

എന്ത് നല്ല കുട്ടിയായിരുന്നു… ഒരു ചീത്തപേരും കേൾപ്പിക്കാതെ, എല്ലാവർക്കും നന്മ മാത്രം ചെയ്യ്തു ജീവിച്ചിട്ടും തന്റെ മകനന്ത്യേ ദൈവം ആയുസ് കൊടുത്തില്ല??

മാധവി മകന്റെ കുഞ്ഞ്ഉടുപ്പുകളിൽ ഒന്നെടുത്തു മുഖം അതിലേക്ക് പൊതിഞ്ഞു പിടിച്ചു വിങ്ങിപ്പൊട്ടി

മാധവി !!!!!!

വാതിൽക്കൽ ആരോ ഉച്ചത്തിൽ തട്ടുന്നു…. മാധവി വേഗം കണ്ണു തുടച്ചു കൊണ്ട് വാതിൽ തുറന്നു

സീതയായിരുന്നു പുറത്ത്….. സീത അകത്തേക്ക് കേറി…

നീ കരയരുത് എന്ന് ഞാൻ പറയില്ല… നൊന്തു പ്രസവിച്ചു വളർത്തിയ ഒറ്റ മകൻ നഷ്ട്ടപെട്ട ഒരമ്മയോട് എനിക്കത് പറയാൻ കഴിയില്ല…..പക്ഷെ നമ്മുടെ കണ്ണന്റെ കുഞ്ഞിനേയും ഉള്ളിലിട്ട് ഇപ്പോഴും കണ്ണേട്ടൻ വരുമെന്ന് പറഞ്ഞു കരഞ്ഞു സമനില തെറ്റിയതിനു തുല്ല്യമായ ഒരു അവസ്ഥയിൽ ഒരു പെൺകുട്ടി അപ്പുറത്തുണ്ട്……ആ കുട്ടി തളരാതെ നീ നോക്കണം…നമ്മുടെ കണ്ണന്റെ ചോരയാണ് മീരയുടെ ഉള്ളിൽ വളരുന്നത്…ഇനി കണ്ണനെ ആ കുഞ്ഞിലൂടെ വേണം നമുക്ക് തിരികെ കിട്ടാൻ…. കരഞ്ഞു കരഞ്ഞു എന്തെങ്കിലും വരുത്തി വെച്ചാൽ…….. സീത പകുതിയിൽ നിർത്തി

മാധവി കണ്ണുകൾ തുടച്ചു കൊണ്ട് മീരയുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു

മുറിയിൽ മിഥുന്റെ ഷർട്ടും കെട്ടിപിടിച്ചു ബെഡിൽ ചെരിഞ്ഞു കിടക്കുകയായിരുന്നു മീര

മോളെ…. മാധവി അവളുടെ മുടിയിൽ തഴുകി

മീര കരഞ്ഞു വീർത്ത കൺപോളകൾ വിടർത്തി അവരെ നോക്കി…. അവൾ കൈ കുത്തി കിടക്കയിൽ എണീറ്റിരുന്നു

മോളെ… മോളുടെ സങ്കടം അമ്മയ്ക്ക് മനസിലാവും….മോൾക്ക് അറിയാലോ കണ്ണന് 8വയസുള്ളപ്പോൾ ഇതുപോലെ എന്നെയും കണ്ണനെയും തനിച്ചാക്കി പോയതാ അവന്റെ അച്ഛനും…മോളിനി കരയരുത്…കണ്ണന് പകരം ദൈവം മോളുടെ വയറ്റിൽ ഒരു വാവയെ ദൈവം തന്നില്ലേ….. ഇനി ആ കാര്യത്തിൽ വേണം മോള് ശ്രദ്ധ കൊടുക്കാൻ…മോള് സങ്കടപെടുമ്പോൾ ഉള്ളിലെ കുഞ്ഞും സങ്കടപെടും……ഇപ്പൊ മാസം എട്ടു കഴിഞ്ഞു… കരഞ്ഞു വെറുതെ ഓരോന്നും വരുത്തി വെയ്ക്കരുത്…. എനിക്ക് ഇനി കാണാനും കൊഞ്ചിക്കാനും ഈ കുരുന്നേയുള്ളു

മാധവി മീരയുടെ വീർത്ത വയറിൽ കൈ വെച്ചു…പെട്ടന്ന് അവരുടെ സാമിപ്യം തിരിച്ചറിഞ്ഞ പോലെ ഉള്ളിലെ കുരുന്ന് ഒന്ന് അനങ്ങി….മാധവിയുടെ കണ്ണുകൾ തുളുമ്പി…. അവരുടെ ശബ്ദം തൊണ്ടയിൽ കുടുങ്ങി….. അവർ സാരിതുമ്പാൽ വായ പൊത്തി കൊണ്ട് മുറിവിട്ടുപോയി

മീര തന്റെ ഉദരത്തിൽ തലോടി കൊണ്ട് കണ്ണുകളടച്ചു

*********************

മാസം ഒന്ന് കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു…..മിഥുന്റെ മരണം നൽകിയ വേദന മാധവിയും മീരയും മനഃപൂർവം തന്നെ മറന്നു തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു…ഒറ്റയ്ക്ക് ഇരിക്കുന്ന സമയങ്ങളിൽ മിഥുന്റെ ഓർമ്മകൾ മീരയെ വേട്ടയാടുമെന്നു അവൾക്ക് അറിയാവുന്നത് കൊണ്ട് തന്നെ അവൾ പകൽ സമയങ്ങളിൽ കുഞ്ഞിന് ഉടുപ്പുകൾ തുന്നിയും മറ്റും സമയം തള്ളിനീക്കി……മാധവി പ്രസവരക്ഷയ്ക്കായി മരുന്നുകളും കഷായങ്ങളും ഉണ്ടാക്കിയും മറ്റും തിരക്കിൽ ഏർപ്പെട്ടു

ഇനി ഒരാഴ്ച കൂടി കഴിഞ്ഞാൽ മീരയ്ക്ക് പ്രസവത്തിനുള്ള തിയതിയാണ്…

ഒരു വൈകുന്നേരം മീര പതിവില്ലാതെ മിഥുന്റെ കുഴിമാടത്തിനു അരികെ ചെന്നു..

കണ്ണേട്ടാ……ഇനി കുറച്ചു ദിവസം കൂടി കഴിഞ്ഞാൽ നമ്മുടെ വാവ ഇങ്ങ് എത്തും….എന്തൊക്കെ ആഗ്രഹങ്ങളായിരുന്നു നമുക്ക്…. കുഞ്ഞിനേയും കൊണ്ട് ഗുരുവായൂർക്ക് പോണമെന്നു പറഞ്ഞത് കണ്ണേട്ടന് ഓർമ്മയുണ്ടോ???? ആൺകുട്ടി ആണെങ്കിൽ ആദി പെണ്കുട്ടി ആണെങ്കിൽ ഇതൾ എന്നൊക്കെ ആയിരുന്നില്ലേ നമ്മള് പേര് കണ്ടു വെച്ചിരുന്നത്???

എന്തിനാ ഇത്രേം പെട്ടന്ന് അങ്ങ് പോയെ???മനസ്സിൽ എന്തെങ്കിലും ഉണ്ടെങ്കിൽ എന്നോടൊന്നു പറയാമായിരുന്നില്ലേ….. ഇതിപ്പോ നമ്മുടെ കുഞ്ഞ് വരുമ്പോൾ ഞാൻ എന്താ പറയണ്ടേ??? മീരയുടെ കണ്ണു കലങ്ങി

തൊടിയിലൂടെ ഒരു ഇളംകാറ്റ് ഒഴുകി വന്നു അവളെ തഴുകി

എനിക്കറിയാം എന്റെ കൂടെയുണ്ടെന്ന്… എന്നെ ഒറ്റയ്ക്ക് ആക്കി എവിടേം പോവില്ലെന്ന് എനിക്കറിയാം..മീരയുടെ ചുണ്ട് വിറച്ചു

കുറച്ചു നിമിഷങ്ങൾ കൂടി അവിടെ നിന്ന ശേഷം മീര തിരിച്ചു നടക്കാൻ കാലുകൾ ചലിപ്പിച്ചു

ഇല്ല കാലുകൾ അനങ്ങുന്നില്ല…കാലുകൾ മരവിച്ചിരിക്കുന്നു…നട്ടെല്ലിൽ ഒരു തരിപ്പ് പോലെ…. തുടയിലൂടെ ചൂടുള്ള എന്തോ ദ്രാവകം ഒഴുകി ഇറങ്ങുന്നു…. പതിയെ അടിവയറിലൂടെ ഒരു മിന്നൽ കടന്നു പോയത് പോലെ….. കാലുകൾ നിന്ന് വിറയ്ക്കുന്നു…. മേലാകെ വേദന നിറയുന്നു

അമ്മേ…… മീര അലറി വിളിച്ചു

അകത്തു തിരക്കിട്ട എന്തോ ചെയ്യ്തു കൊണ്ടിരുന്ന മാധവി കരച്ചിൽ കേട്ടു പുറത്തേക്ക് ഓടി വന്നു ചുറ്റും നോക്കി

തൊടിയുടെ മൂലയിൽ കുഴഞ്ഞു കിടക്കുന്ന മീരയെ കണ്ടവർ വേഗത്തിൽ അങ്ങോട്ടോടി

മീര ധരിച്ചിരുന്ന മഞ്ഞ നൈറ്റി രക്തത്തിൽ കുതിർന്നിരുന്നു……അവർ നിലവിളിയോടെ അവളെ താങ്ങി പിടിച്ചു

മോളെന്തിനാ ഈ സമയത്ത് ഇങ്ങോട്ട് വന്നത്??

അമ്മേ… കണ്ണേട്ടൻ…. മീരയുടെ നാവ് കുഴഞ്ഞു

അവർ വേഗം വീട്ടിലേക്ക് തിരിച്ചോടി സീതയെ ഫോൺ ചെയ്തു

ഏതാനും നിമിഷങ്ങൾക്കുള്ളിൽ സീതയും ഭർത്താവും കാറുമായി പാഞ്ഞെത്തി

ശങ്കരൻ വേഗം മീരയെ വാരിയെടുത്തു കാറിലേക്ക് കിടത്തി…. മാധവി ഒരു ബാഗിൽ നിറയെ വെള്ളത്തുണികളുമായി കാറിലേക്ക് കയറി…… ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് കാർ അതിവേഗം പാഞ്ഞു

******************

മറ്റൊരിടത്തു….

ഭർത്താവിനൊപ്പം ചായ കുടിക്കുകയാണ് ഡോക്ടർ ആശ ആനന്ദ്..

രണ്ടാളും ഒരേ ഹോസ്പിറ്റലിൽ തന്നെയാണ് ജോലി ചെയ്യുന്നത്

ഭർത്താവ് ആനന്ദ് നായർ സർജൻ ആണ്….ആശ ഗൈനകോളജിസ്റ്റും….മെഡിസിന് പഠിക്കുന്ന കാലം തൊട്ടുള്ള പ്രണയം ജോലി കിട്ടി കഴിഞ്ഞപ്പോൾ വിവാഹത്തിൽ കലാശിച്ചു….ഇപ്പോൾ പത്തു വർഷം കഴിഞ്ഞുവെങ്കിലും കുട്ടികൾ ഇതുവരെ ആയിട്ടില്ല

എത്ര തിരക്കായാലും വൈകുന്നേരം ഒരുമിച്ചിരുന്നു ചായ കുടിക്കുന്നത് അവരുടെ ശീലമാണ്

എന്നത്തേയും പോലെ പരസ്പരം വിശേഷങ്ങളൊക്കെ പറഞ്ഞു ചായ കുടിച്ചിരിക്കുമ്പോൾ ആശയുടെ ഫോൺ ശബ്‌ദിച്ചു

ഡ്യൂട്ടി ടൈം കഴിഞ്ഞാലും തന്റെ ഫോണിന് റെസ്ററ് ഇല്ലല്ലോ ആശേ…. ആനന്ദ് ചിരിയോടെ ഭാര്യയെ നോക്കി

നമ്മൾ ഡോക്ടർസ് 24മണിക്കൂറും ഉണർന്നു ഇരിക്കണമെന്നുള്ള കാര്യം ആനന്ദിന് ഞാൻ പറഞ്ഞു തരണ്ടേ കാര്യമില്ലല്ലോ

ഏതൊരു വിളിക്കും അപ്പുറം പിടയുന്ന ഒരു ജീവൻ നമ്മളെയും കാത്തിരിക്കുന്നുണ്ടാവും

ആശ ഫോണെടുത്തു ചെവിയിലേക്ക് വെച്ചു

ഡോക്ടർ ഞാനാണ്….സീമ…. ഡോക്ടർ എത്രയും പെട്ടന്ന് ഹോസ്പിറ്റൽ വരെ വരണം….രണ്ട് സീരിയസ് കേസ് ഉണ്ട്….വളരെ അത്യാവശ്യമാണ്

ഞാനിതാ വരുന്നു…. ഞാൻ വരുമ്പോഴേക്കും സീമ അവരുടെ ചാർട്ടൊക്കെ റെഡി ആക്കി വെയ്ക്കു

ശരി മേഡം…. സീമ ഫോണ് വെച്ചു

ഹോസ്പിറ്റലിൽ നിന്ന് നേഴ്സ് സീമയാണ് വിളിച്ചത്….എനിക്ക് എത്രയും പെട്ടന്ന് പോണം ആനന്ദ്

നീ പോയി ഡ്രസ്സ്‌ ചേഞ്ച്‌ ചെയ്യ്… ഞാനും വരാം ആനന്ദ് പറഞ്ഞു

രണ്ടാളും ഡ്രസ്സ്‌ മാറി ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് യാത്ര തിരിച്ചു

ഹോസ്പിറ്റലിൽ എത്തി ഡോക്ടർ ആശ ആദ്യമെടുത്ത കേസ് ഷീറ്റിലെ പേരൊന്നു വായിച്ചു നോക്കി…മീര മിഥുൻ 23വയസ്…

വേദന കൊണ്ട് ബെഡിൽ കിടന്നു പുളയുകയാണ് മീര

ഇവിടെ എത്തുമ്പോൾ ചെറുതായി ബ്ലീഡിങ് ഉണ്ടായിരുന്നു മേഡം…. ഇപ്പോൾ നിന്നു….നേഴ്സ് ആശയോട് പറഞ്ഞു

ഡോക്ടർ മീരയുടെ വയറിൽ കരം അമർത്തി പരിശോധിച്ചു

നല്ല പോലെ വേദനയുണ്ടോ??? അവർ ഉള്ളു പരിശോധനയുടെ ഇടയിൽ മീരയുടെ നേർക്ക് നോക്കി

മ്മ്…. ഉണ്ട് മീര എങ്ങനെയോ പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചു

യൂട്രസ് ചെറുതായി വികസിച്ചിട്ടുണ്ട്…നമുക്ക് നോക്കാം….ടെൻഷൻ അടിക്കേണ്ട കേട്ടോ… ഡോക്ടർ ആശ മീരയുടെ തോളത്ത് തട്ടി കൊണ്ട് അടുത്ത ഗർഭിണിയുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു

കർട്ടൻ മാറ്റി കിടക്കയിൽ കിടക്കുന്ന രോഗിയെ കണ്ടതും ഡോക്ടർ ആശ ഒന്ന് ഞെട്ടി

അവർ നഴ്സിന്റെ കയ്യിൽ നിന്നും കേസ് ഷീറ്റ് വാങ്ങി ഒന്നുകൂടെ നോക്കി

ഭാരതി വയസ് 29

ഇവരെ ആരാ ഇവിടെ കൊണ്ട് ആക്കിയത്

തെരുവിൽ ഭിക്ഷ യാചിക്കുന്ന സ്ത്രീ ആണെന്നും പറഞ്ഞു കുറച്ചു ആളുകൾ ഇവിടെ കൊണ്ട് വന്നാക്കിയതാണ്….

മുഷിഞ്ഞ വേഷവും പാറി പറന്ന മുടിയും വീർത്ത വയറും ഡോക്ടർ ആശയിൽ വല്ലാത്തൊരു വീർപ്പ്മുട്ടൽ നിറച്ചു

ഭാരതി…. ഡോക്ടർ അവരുടെ തോളിൽ കൈ വെച്ചു

ഭാരതി തളർന്ന കണ്ണുകൾ തുറന്നു അവരെ നോക്കി…..ഭാരതിയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകി

അവൾ ഡോക്ടർ ആശയുടെ കയ്യിൽ മുറുക്കി പിടിച്ചു

ഡോക്ടർ…. എനിക്ക് ആരൂല്ല…എന്റെ കുഞ്ഞിന്റെ അച്ഛൻ ആരാണെന്നു പോലും എനിക്കറിയില്ല…..ഭാരതിയുടെ തൊണ്ടയിടറി

ഡോക്ടർ ആശ അവളുടെ കയ്യിൽ അമർത്തി പിടിച്ചു

എനിക്ക് തീരെ വയ്യ ഡോക്ടറെ…. ഞാൻ മരിച്ചു പോവൂന്ന് മനസ്‌ പറയുന്നു…..എന്റെ കുഞ്ഞ്

എന്റെ കുഞ്ഞിന് ആരുമില്ല….എന്റെ കുഞ്ഞൊരു തെറ്റും ചെയ്തിട്ടില്ല… എനിക്ക് എന്തെങ്കിലും പറ്റിയാൽ ഡോക്ടർ കുഞ്ഞിനെ ഏതെങ്കിലും അനാഥലയത്തിൽ ആക്കുമോ??? ഭാരതി ഡോക്ടർ ആശയെ പ്രതീക്ഷയോടെ നോക്കി

ഏയ് അങ്ങനെ ഒന്നും സംഭവിക്കില്ല കേട്ടോ…കുഞ്ഞാവ വന്നിട്ട് രണ്ടാളെയും ഞാൻ നല്ല ഒരിടത്ത് ആക്കിത്തരാം….ഇപ്പൊ വേണ്ടാത്തത് ഒന്നും ഓർക്കേണ്ട

സീമേ…. നേരത്തെ കണ്ട കുട്ടിയേയും ഈ പേഷ്യന്റിനെയും ലേബർറൂമിലേക്ക് വേഗം മാറ്റിക്കോളൂ…..

ആദ്യം ഈ കുട്ടിയുടെ ഡെലിവറി ആയിരിക്കും നടക്കുക…..

ശരി ഡോക്ടർ

മണിക്കൂറുകൾ ഇഴഞ്ഞു നീങ്ങി

ഭാരതിയുടെ അവസ്ഥ അതീവ ഗുരുതരമായി കൊണ്ടിരുന്നു……ഏറെ നേരത്തെ വേദനകൾക്കിടയിൽ അവളൊരു ആൺകുഞ്ഞിന് ജന്മം നൽകി….. എന്നാൽ അവൾ പേടിച്ചത് പോലെ തന്നെ തന്റെ കുഞ്ഞിനെ ഒന്ന് കാണാൻ പോലും കഴിയാതെ എന്നെന്നേക്കുമായി ഭാരതിയുടെ കണ്ണുകൾ അടഞ്ഞു…. നേരത്തിനു ആഹാരം കഴിക്കാതെയും വിശ്രമം കിട്ടാതെയും അവളുടെ അവസ്ഥ അത്രയ്ക്ക് ദയനീയമായിരുന്നു

ഭാരതിയുടെ കുഞ്ഞിനെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു ഒരു നിമിഷം ഡോക്ടർ ആശ എന്ത് ചെയ്യണമെന്നറിയാതെ നിന്നു…..

പിന്നെ എന്തോ മനസ്സിൽ ഉറപ്പിച്ച പോലെ അവൾ കുഞ്ഞിനേയും എടുത്തു തന്റെ മുറിയിലേക്ക് നടന്നു

അവിടെ ആനന്ദ് ഉണ്ടായിരുന്നു…അവളാ കുഞ്ഞിനെ ആനന്ദിന്റെ കയ്യിലേക്ക് വെച്ചു കൊടുത്തു

ഇതാരുടെ കുഞ്ഞാ ആശേ????

ഭർത്താവിനോട് നിന്ന നില്പിൽ എല്ലാം പറഞ്ഞു തീർന്നപ്പോഴേക്കും ഡോക്ടർ ആശയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു തൂവിയിരുന്നു

ഇവനെ നമുക്ക് വളർത്തികൂടെ ആനന്ദ്??? മക്കൾ ഇല്ലാത്ത നമുക്ക് ദൈവം തന്നതാ ഇവനെ..അങ്ങനെ കരുതി കൂടെ?? ഡോക്ടർ ആശ കുഞ്ഞിന്റെ നെറ്റിയിൽ തലോടി

പക്ഷെ ആശേ…. ആനന്ദ് എന്തോ പറയാൻ തുടങ്ങി

സംസാരിച്ചു നിൽക്കാൻ സമയം ഇല്ല ആനന്ദ്…. എനിക്കൊരു പേഷ്യന്റ് കൂടിയുണ്ട്

ഡോക്ടർ ആശ വേഗത്തിൽ ലേബർ റൂമിലേക്ക് നടന്നു

മീരയുടെ കാര്യത്തിൽ പുരോഗതി ഒന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല

സിസേറിയൻ വേണ്ടി വരുമല്ലോ സീമേ…..കുട്ടിയുടെ പൊക്കിൾകൊടി കഴുത്തിൽ ചുറ്റിയിട്ടുണ്ടോ എന്നൊരു സംശയം ഡോക്ടർ ആശ മീരയെ പരിശോധിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു…

വേഗം കുട്ടിയെ സ്കാൻ ചെയ്യാനുള്ള ഏർപ്പാട് ചെയ്യണം….. ഇവരുടെ ബന്ധുക്കളോട് വന്നു എന്നെ കാണാൻ പറയൂ

*****************

മാധവി മിടിക്കുന്ന ഹൃദയത്തോടെ ഡോക്ടർ ആശയ്ക്ക് മുൻപിൽ ഇരുന്നു….

മീരയുടെ ഹസ്ബൻഡ്???

എന്റെ മോനാ ഡോക്ടറെ…. മരിച്ചിട്ട് ഒരു മാസം കഴിഞ്ഞു മാധവി കണ്ണു തുടച്ചു

ഓ… ഡോക്ടർ ആശ വല്ലാതെയായി

മീരയ്ക്ക് സിസേറിയൻ വേണമെന്ന് പറയാനാണ് ഞാനിപ്പോ വിളിപ്പിച്ചത്

മീരയ്ക്ക് എന്താ ഡോക്ടർ?? മാധവി ആശങ്കയോടെ ചോദിച്ചു

മീരയ്ക്ക് കുഴപ്പമില്ല… പക്ഷെ കുഞ്ഞിന്റെ കഴുത്തിൽ പുക്കിൾകൊടി ചുറ്റിയ നിലയിൽ ആണ്…. നോർമൽ ഡെലിവറി നടക്കില്ല..ഓപ്പറേഷൻ വേണം

ഞങ്ങടെ കുഞ്ഞിനെ രക്ഷിക്കണേ ഡോക്ടറെ…. എന്റെ മോൻ പോയതിൽ പിന്നെ ആ പാവം പെണ്ണ് ഈ കുഞ്ഞിൽ പ്രതീക്ഷയുമായാണ് ജീവിക്കുന്നത്…. അരുതാത്തത് എന്തെങ്കിലും സംഭവിച്ചാൽ അത് താങ്ങാനുള്ള ശേഷി ഞങ്ങൾക്കില്ല……. ഡോക്ടർ ഇപ്പൊ ദൈവത്തിനു തുല്യസ്ഥാനത്താണ് എന്റെ മുന്പിലിരിക്കുന്നത്…. എന്റെ മോളെയും അവളുടെ കുഞ്ഞിനേയും രക്ഷിക്കണേ ഡോക്ടറെ.. മാധവി കണ്ണീരോടെ കൈ കൂപ്പി

ഡോക്ടർ ആശയുടെയും കണ്ണു നിറഞ്ഞു…..

പേടിക്കണ്ടട്ടോ…. കുഞ്ഞിന് ഒന്നും സംഭവിക്കില്ല….തത്കാലം ഈ പേപ്പറിൽ ഒക്കെ ഒപ്പിട്ട് തന്നേക്കു

ഡോക്ടർ നീട്ടിയ സമ്മത പത്രത്തിൽ ഒപ്പിട്ട് കൊടുത്ത ശേഷം വിറയാർന്ന കാലടികളോടെ മാധവി പുറത്തേക് നടന്നു

മീരയെ സിസേറിയൻ ചെയ്യ്തു കഴിഞ്ഞു… മീര ഒരു പെൺകുഞ്ഞിന്റെ അമ്മയായിരിക്കുന്നു

പക്ഷെ ആ കുരുന്ന് ഒന്ന് കരഞ്ഞ ശേഷം ശ്വാസം ആഞ്ഞു വലിച്ചു കണ്ണടച്ചു…..

വിറങ്ങലിച്ച ആ കുഞ്ഞ്ശരീരവും കയ്യിൽ പിടിച്ചു ഡോക്ടർ ആശ നിന്നു

വർഷം കുറെയായി താൻ ജോലി ചെയ്‌യുന്നു…. ഒരുപാട് പൊന്നോമനകുരുന്നുകളെ തന്റെ കയ്യിൽ ഏറ്റു വാങ്ങി ഈ ലോകം കാണിച്ചിട്ടുണ്ട്……പക്ഷെ ഇത് ആദ്യമായി ഒരമ്മ തന്റെ കുഞ്ഞിന്റെ മുഖം പോലും കാണാതെ മരിച്ചിരിക്കുന്നു….മറുവശത്തു ഒരു കുഞ്ഞ് തന്റെ അമ്മയെ കാണാതെ മരിച്ചിരിക്കുന്നു…..

ആശയ്ക്ക് തല കറങ്ങും പോലെ തോന്നി…ഭാരതി…. മീര അവരുടെ മക്കൾ….. ആ നാലു മുഖങ്ങൾ ആശയുടെ മനസ്സിൽ ഒരു നോവായി നിറഞ്ഞു

സീമേ….മീരയുടെ ബന്ധുക്കളെ തത്കാലം കുഞ്ഞ് പോയെന്നുള്ള കാര്യം അറിയിക്കേണ്ട…… കുഞ്ഞ് NICU ൽ ആണെന്ന് പറഞ്ഞേക്കൂ….

ഡോക്ടർ ആശ വിറയാർന്ന കാലടികളോടെ തന്റെ മുറിയിലേക്ക് നടന്നു

മുറിയിൽ ആനന്ദിന്റെ മടിയിൽ ഭാരതിയുടെ കുഞ്ഞ് വിരലും നുണഞ്ഞു കിടപ്പുണ്ടായിരുന്നു

കുഞ്ഞിന് വിശക്കുന്നുണ്ട് ആശേ…. മുക്കാൽ മണിക്കൂർ കഴിഞ്ഞില്ലേ പുറത്ത് വന്നിട്ട്

മ്മ്…. പാല് കൊടുക്കണം…

ആശ മേശപ്പുറത്ത് തല വെച്ചു കിടന്നു

ഏതാനും സമയങ്ങൾക്ക് ശേഷം നേഴ്സ് സീമയുടെ വിളി കേട്ടാണ് ആശ കണ്ണ് തുറന്നത്

ഡോക്ടർ…. മീരയുടെ വീട്ടുകാരെ കുഞ്ഞ് NICU ൽ ആണെന്ന് പറഞ്ഞു വിശ്വസിപ്പിച്ചുവെങ്കിലും മീര കുഞ്ഞിനെ കാണണമെന്ന് പറഞ്ഞു ബഹളം വെയ്ക്കുന്നു…. ഡോക്ടർ പെട്ടന്ന് വരണം

ഡോക്ടർ ആശ എന്ത് ചെയ്യുമെന്നറിയാതെ തരിച്ചിരുന്നു…. താൻ എങ്ങനെയാണു പറയുക കുഞ്ഞ് ആ കുഞ്ഞിന്റെ അച്ഛന്റെ അരികിലേക്ക് പോയെന്ന്

എന്താ ആശേ????

ആനന്ദിനോട് ആശ കാര്യം പറഞ്ഞു

ഞാൻ എന്ത് ചെയ്യും ആനന്ദ്…..കുഞ്ഞിലയിരുന്നു ആ കുട്ടിയുടെ പ്രതീക്ഷ മുഴുവൻ …. എങ്ങനെ ആണ് ഞാൻ ഇത് പറയുക…. എനിക്കറിയില്ല ഒന്നും

എന്തായാലും ഞാൻ പോയി നോക്കട്ടെ… ആശ കണ്ണു തുടച്ചു കൊണ്ട് വാർഡിലേക്ക് നടന്നു….അവളറിയാതെ ആനന്ദ് കുഞ്ഞുമായി അവളെ പിന്തുടർന്നു

ആശ ചെല്ലുമ്പോൾ മീര കുഞ്ഞിനെ കാണാതെ ബഹളം വെയ്ക്കുകയായിരുന്നു

ഡോക്ടർ ആശ അവളുടെ തോളിൽ കൈ വെച്ചു

എന്റെ കുഞ്ഞ് എവിടെ ഡോക്ടർ??? മീര ആശയെ നോക്കി

അത് മോളെ കുഞ്ഞ്…. ആശ വിക്കി

കുഞ്ഞ് ഇവിടെയുണ്ട്….

ശബ്ദം കേട്ടിടത്തേക്ക് എല്ലാരും നോക്കി

ഡോക്ടർ ആനന്ദ് ആയിരുന്നു അത്

അയാൾ തന്റെ കയ്യിലെ പൊതിഞ്ഞു പിടിച്ച കുഞ്ഞുമായി മീരയുടെ അരികിലേക്ക് നടന്നു…..

ഇതാണ് മീരയുടെ മകൻ…. ഡോക്ടർ ആനന്ദ് ഭാരതിയുടെ കുഞ്ഞിനെ മീരയുടെ അരികിലായി കിടത്തി

മീര കുഞ്ഞിനെ തന്നിലേക്ക് ചേർത്ത് പിടിച്ചു

ഡോക്ടർ ആനന്ദ് നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളോടെ ആശയെ നോക്കി…..ആശയുടെ മുഖത്തൊരു വേദന നിറഞ്ഞ പുഞ്ചിരി മിന്നി

മീരയുടെയും കുഞ്ഞിന്റെയും മറ്റുള്ളവരുടെയും സന്തോഷം ഒരു നിമിഷം കണ്ടു നിന്ന ശേഷം അവർ രണ്ടാളും പുറത്തിറങ്ങി

സോറി ആശ…..എനിക്കറിയാം ഞാൻ ചെയ്യ്തത് സമൂഹത്തിനു മുൻപിൽ വലിയൊരു തെറ്റ് ആണെന്ന്…..ആ കുഞ്ഞിനോട്… മീരയെന്ന അമ്മയോട്…ഒരുപാട് കുഞ്ഞുങ്ങളെ ആദ്യമായി കയ്യിൽ ഏറ്റു വാങ്ങിയിട്ടും ഒരു അമ്മയാവാൻ ഭാഗ്യം കിട്ടാതെ പോയ നിന്നോട്…ഭാരതിയുടെ കുഞ്ഞിനെ മോഹിച്ചു പോയ നിന്റെ അമ്മ മനസിനോട്…. എല്ലാം ഞാൻ ചെയ്യ്തത് വലിയൊരു തെറ്റായിരിക്കാം… പക്ഷെ എനിക്ക് അപ്പോൾ അങ്ങനെ ചെയ്യാനാണ് തോന്നിയത്…ഭർത്താവും മരിച്ചു ആ കുഞ്ഞും കൂടി പോയെന്ന് അറിയുമ്പോൾ ആ കുട്ടിയുടെ അവസ്ഥ എത്രത്തോളം വേദന നിറഞ്ഞതായിരിക്കുമെന്നു എനിക്കറിയാം…ഭാരതി ആഗ്രഹിച്ച പോലെ അവളുടെ കുഞ്ഞ് സന്തോഷത്തോടെ ജീവിക്കട്ടെ…..കുഞ്ഞിലൂടെ തന്റെ ഭർത്താവിനെ തിരിച്ചു കിട്ടിയ സന്തോഷത്തിൽ മീരയും ജീവിക്കട്ടെ….

നമുക്ക് ഒരുണ്ണിയെ ദൈവം തരുമെടോ…. ഇനി ഇല്ലെങ്കിൽ തന്നെ നമുക്ക് നമ്മളില്ലേ…..അത് പോരെ… ഡോക്ടർ ആനന്ദ് ആശയുടെ കയ്യിൽ അമർത്തി പിടിച്ചു

ശരിയാണ്….ആനന്ദ് ചെയ്യ്തത് തെറ്റല്ല….ആനന്ദ് ചെയ്തതാണ് ശരി….. അത് മാത്രമാണ് ശരി….മനസാക്ഷിയുടെ ശരി ബാക്കിയെല്ലാം ഇനി ദൈവം തീരുമാനിക്കട്ടെ…… ഡോക്ടർ ആശ നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളോടെ ഭർത്താവിന്റെ തോളിലേക്ക് ചാഞ്ഞു….