രചന: അമ്മാളു
അടുക്കളയിലെ പാത്രങ്ങൾക്ക് ശബ്ദം കൂടിയപ്പോൾ തന്നെ മനസ്സിലായി ഇന്ന് അമ്മക്ക് ദേഷ്യം വന്നിട്ടുണ്ടെന്ന്.രാവിലെ എഴുനേൽക്കാൻ വൈകിയതിന്റെ ആണ്.അമ്മയെ കുറ്റം പറഞ്ഞിട്ടും കാര്യമില്ല.ഈ അറുപതാം വയസ്സിലും അമ്മ വീട്ടിൽ ചെയ്യുന്ന പോലെ ഓടി നടന്ന് പണികൾ ചെയ്യാൻ തനിക്ക് കഴിയാറില്ല. പക്ഷേ, ഇപ്പോൾ അമ്മയ്ക്കും ഇല്ലാത്ത അസുഖങ്ങൾ ഇല്ല. അതിന്റേതായ ക്ഷീണവും.. അതിനിടക്ക് ഞാൻ കൂടി എഴുനേൽക്കാൻ വൈകിയതിന്റ കലിപ്പിലാണ് അമ്മ.
എന്നാലേ കിടക്കുമ്പോൾ തുടങ്ങിയ തലവേദനയാണ്. രാത്രി ബാം പുരട്ടി ഏട്ടന്റെ മാറിൽ പറ്റിച്ചേർന്ന് കിടക്കുമ്പോൾ രാവിലേക്ക് തലവേദന മാറും എന്നാണ് കരുതിയത്. പക്ഷേ, ആ വേദനയിൽ ഉള്ള ഉറക്കത്തിൽ രാവിലെ വെച്ചിരുന്ന അലാറം അടിച്ചത് പോലും അറിഞ്ഞിലായിരുന്നു.നോക്കുമ്പോൾ സമയം ഏഴ് കഴിഞ്ഞിരുന്നു.അപ്പഴേ തോന്നി ഇന്ന് അമ്മയുടെ മുഖം വീർക്കുമെന്ന്. മനപ്പൂർവം അല്ല, തീരെ വയ്യാത്തോണ്ടാണെന്ന് അറിയാം.
പതിയെ റൂമിൽ നിന്നും പുറത്തിറങ്ങി ബാത്‌റൂമിൽ കേറി കുളിച്ച് പുറത്തേക്കിറങ്ങി അടുക്കളയിൽ എത്തുമ്പോൾ അമ്മ രാവിലത്തേക്കുള്ള പുട്ടിന്റെ കറി ഉണ്ടാക്കുകയായിരുന്നു.ഒന്ന് മുഖത്തേക്ക് നോക്കുക പോലും ചെയ്യാതെ ചെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന പണിയിൽ മുഴുകി തന്നേ ശ്രദ്ധിക്കാതെ മനഃപൂർവം മൗനം പാലിക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ വിഷമം തോന്നി.
ദേഷ്യം വരുന്ന സമയങ്ങളിൽ അമ്മയോട് മിണ്ടാൻ തന്നെ പേടിയായിരുന്നു.
ആ സമയങ്ങളിൽ എന്തും വെട്ടി തുറന്ന് പറയുന്ന അമ്മയോട് ഇപ്പോൾ മിണ്ടാൻ നിന്നാൽ ഉറപ്പായും ചെവി പൊട്ടുന്ന ചീത്ത കേൾക്കുമെന്ന് അറിയാവുന്നതിനാൽ അമ്മ ഒന്ന് തണുക്കുന്ന സമയത്ത് പിണക്കം മാറ്റാം എന്ന് കരുതി ഉള്ള പണികളിൽ താനും മുഴുകി.
ഉച്ചക്ക് ഭക്ഷണം കഴിച്ചതിനു ശേഷം ഒരുമിച്ചിരികുമ്പോൾ ഏട്ടൻ ചോദിച്ചതും ” അമ്മ മിണ്ടിയോ ” എന്നായിരുന്നു. ” അപ്പോൾ നിനക്ക് അങ്ങോട്ട്‌ ഒന്ന് പോയി മിണ്ടിയാൽ എന്താ ” എന്ന് ദേഷ്യത്തോടെ ചോദിച്ച ഏട്ടനോട്‌ ” ഇപ്പോൾ മിണ്ടിയാൽ അമ്മ കണ്ണ് പൊട്ടുന്ന ചീത്ത പറയും “എന്ന് പറയുമ്പോൾ ചെറുതായി കണ്ണൊന്നു നിറഞ്ഞിരുന്നു.
” ചീത്ത പറയുന്നത് അമ്മയല്ലേ, അതിനെന്താ പ്രശ്നം.. ആ ചീത്ത പറയുന്നതോടെ തീരുന്നതേ ഉള്ളൂ ഈ പ്രശ്നം.. നീ എന്താണ് കാര്യം എന്ന് നേരത്തെ തന്നെ പറഞ്ഞിരുന്നെങ്കിൽ ഇപ്പോൾ ഈ പ്രശ്നം എത്രത്തോളം എത്തില്ലായിരുന്നു.അമ്മയ്ക്കും തീരെ വയ്യെന്ന് നിനക്ക് അറിയാലോ. അതുകൊണ്ട് കൂടി ആണ് പാവം ദേഷ്യപെടുന്നത്. വയസ്സായ ആളുകൾ അല്ലെ.. അത് മനസ്സിലാക്കേണ്ടത് നമ്മൾ അല്ലെ. “. എന്ന് ഏട്ടൻ പറയുമ്പോൾ ശരിയാണെന്ന് തോന്നി. വഴക്ക് കേട്ടാലും രാവിലെ തന്നെ കാര്യം പറഞ്ഞാൽ മതിയായിരുന്നു. എന്നാൽ ആ പ്രശ്നം ഇത്ര നേരം കൊണ്ട് നടക്കേണ്ടി വരില്ലായിരുന്നു.
” എന്തായാലും ഒരു കാര്യം ചെയ്യാം. ഇത്ര നേരം ആയത് കൊണ്ട് അമ്മയുടെ ദേഷ്യം ഇരട്ടി ആയിട്ടുണ്ടാകും. അതുകൊണ്ട് ഞാനും കൂടി വരാം. എന്നിട്ട് അമ്മയോട് കാര്യം പറഞ്ഞ് ഒന്ന് ചിരിച്ചുകൊണ്ട് കെട്ടിപിടിച്ചെക്ക്. അതോടെ തീർന്നോളും ഈ പ്രശ്നം “
ഏട്ടൻ പറഞ്ഞത് കേട്ടപ്പോൾ അത് ശരിയാണെന്ന് തോന്നി. “എന്നാൽ ഏട്ടനും വാ ” എന്നും പറഞ്ഞ് ഏട്ടനേയും കൂട്ടി അമ്മയുടെ അടുത്തെത്തുമ്പോൾ വീർത്തുകെട്ടിയ മുഖവുമായി അമ്മ ഇരിപ്പുണ്ടായിരുന്നു.
അമ്മേ എന്ന് വിളിച്ചപ്പോൾ ഒന്ന് തിരിഞ്ഞ് നോക്കുക പോലും ചെയ്യാതെ ഇരിക്കുന്ന അമ്മക്ക് മുന്നിൽ കാര്യം തുടങ്ങി വെച്ചത് ഏട്ടൻ ആയിരുന്നു,
“അമ്മ അവൾ പറയുന്നത് കേട്ട് ദേഷ്യപ്പെടുകയൊന്നും ചെയ്യരുത്. അമ്മയുടെ ദേഷ്യം പേടിച്ചിട്ടാണ് അവൾ ഇതുവരെ മിണ്ടാതിരുന്നത് ” എന്ന് പറഞ്ഞ് ഏട്ടൻ എന്നെ നോക്കി കാര്യം പറയാൻ കണ്ണ് കൊണ്ട് കാണിച്ചപ്പോൾ ഞാനും അമ്മയുടെ അരികിലേക്ക് ചെന്ന് ആ കൈ പിടിച്ചു,
“അമ്മേ… സോറി അമ്മേ.. രാവിലെ തലവേദന ആയത് കൊണ്ടാണ് എഴുനേൽക്കാതിരുന്നത്. അത് പറയണമെന്ന് കരുതിയപ്പോൾ എല്ലാം അമ്മയുടെ മുഖം കണ്ടപ്പോൾ അമ്മ ദേഷ്യപ്പെട്ട് വഴക്ക് പറയും എന്ന് പേടിച്ചു. അതുകൊണ്ട് ദേഷ്യം ഒന്ന് മാറുമ്പോൾ പതിയെ അമ്മയുടെ അടുത്തേക്ക് വരാം എന്ന് കരുതി. അതാണ് അമ്മേ മിണ്ടാഞ്ഞത്. അല്ലാതെ ഞാൻ പിണങ്ങിയത് അല്ല അമ്മേ… സോറി ” എന്നും പറഞ്ഞ് അമ്മയുടെ കൈ പിടിച്ച് കെഞ്ചുമ്പോൾ അമ്മയുടെ മുഖത്തെ ദേഷ്യം പതിയെ കുറഞ്ഞുതുടങ്ങിയിരുന്നു.
” എനിക്ക് പിണക്കം ഒന്നുമില്ല നിന്നോട്. പിന്നെ ദേഷ്യം വരുമ്പോൾ അടക്കിപിടിച്ചിരിക്കാൻ എനിക്ക് അറിയില്ല. ദേഷ്യം വന്നാൽ ദേഷ്യപ്പെട്ടു തന്നെ തീർക്കണം. അങ്ങനെ ആണ് ഞാൻ ശീലിച്ചത്.
പിന്നെ നിങ്ങളോടൊക്കെ ദേഷ്യപ്പെടാനും വഴക്ക് പറയാനും ശാസിക്കാനും എനിക്ക് അവകാശം ഉണ്ടെന്ന് തോന്നിയത് കൊണ്ടാണ് അങ്ങനെ ചെയ്യുന്നത്..
നീ എന്റെ മരുമോൾ അല്ലല്ലോ… മകൾ തന്നെ അല്ലെ “
അതും പറഞ്ഞമ്മ പുഞ്ചിരിക്കുമ്പോൾ എന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകുന്നുണ്ടായിരുന്നു കുറച്ചു നേരം ആണെങ്കിലും വെറുതെ മിണ്ടാതിരുന്നതിൽ. ഒന്ന് മിണ്ടിയാൽ തീരുന്ന പ്രശ്നത്തെ ഇത്ര നേരത്തേക്ക് വലിച്ചു നീട്ടിയതിൽ.
