ഞാൻ ചേച്ചിയെ പോയി കാണുമ്പോൾ എനിക്ക് പങ്കു വയ്ക്കാൻ ഒരു സന്തോഷം കൂടി ഉണ്ടായിരുന്നു. ഞാൻ വീണ്ടും അമ്മ ആകാൻ പോകുന്നു…

മീര മാധവം ~ ഹരി കിഷോർ

എന്റെ കല്യാണം കഴിഞ്ഞു ഏട്ടന്റെ വീട്ടിൽ വന്ന നാൾ മുതൽ ഏട്ടന്റെ അച്ഛൻ ഇടയ്ക്ക് പറഞ്ഞു കേൾക്കുന്ന രണ്ടു പേരുകൾ ആണ് മീരയും കിച്ചുവും.. കല്യാണ റിസപ്ഷനു അവർ രണ്ടു പേരും വന്നു പരിചയ പെട്ടു എങ്കിലും ആ തിരക്കിൽ മുഖം ഓർമ വന്നില്ല.. കല്യാണ പിറ്റേന്ന് ഏട്ടന്റെ ഒപ്പം അടുത്തുള്ള വിഷ്ണു ക്ഷേത്രത്തിൽ പോയപ്പോൾ അമ്പലത്തിനു തൊട്ട് മുറ്റത്തെ ഒരു ഇരുനില വീട് ചൂണ്ടി ഏട്ടൻ പറഞ്ഞു “അതാണ്‌ മീര ചേച്ചിയുടെയും കിച്ചു ചേട്ടന്റെയും വീട്..ഓർമ ഇല്ലേ ഇന്നലെ നമ്മൾ പരിചയപെട്ടത്… “

“ഉം “എന്ന് മൂളി ഞാൻ വണ്ടിയിൽ കയറി.. നല്ല ഭംഗി ഉള്ള ഒരു വീട്.. മുന്നിൽ തന്നെ പടർന്നു പന്തലിച്ചു ഒരു മാവ്.. മുറ്റം നിറയെ പല തരം പൂച്ചെടികൾ… തൊട്ടടുത്തു കുഞ്ഞു ഒരു കുളം അതിൽ നിറയെ മീനുകൾ…ഏട്ടൻ വഴി നീളെ പറയുന്ന കേട്ടു മീര ചേച്ചിയുടെ പണി ആണ് ഇതെല്ലാം എന്ന്… ചേച്ചിക്ക് വീട് എപ്പോളും ഭംഗി ആക്കി വയ്ക്കാൻ ഭയങ്കര ഇഷ്ടം ആണത്രേ… ഇന്റീരിയർ ഡിസൈനർ ആയിരുന്നു എന്നും വീടിന് അകം ഒരിക്കൽ പോകുമ്പോൾ കയറി കാണാം എന്നൊക്ക പറഞ്ഞു.. ഞാൻ എല്ലാം മൂളി കേട്ടു..

കല്യാണം കഴിഞ്ഞു ഇപ്പോൾ ഒരു മാസം ആയി…നാളെ മുതൽ വിഷ്ണു ക്ഷേത്രത്തിൽ സപ്താഹം തുടങ്ങുക ആണ്.. അച്ഛൻ അമ്പലത്തിൽ ഖജാൻജി ആയത് കൊണ്ടു ഏതു നേരവും അവിടെ ആയിരുന്നു..മൂന്നാമത്തെ ദിവസം ശ്രീകൃഷ്ണ അവതാരം ആണ്.. അന്നത്തെ അന്നദാനം ഏട്ടന്റെ വക ആണ് എന്ന് അച്ഛനും അമ്മയും പറഞ്ഞു.. ജോലി കിട്ടിയ സമയത്തു നേർന്നത് ആയിരുന്നു… ഓരോ വർഷവും ആളുകൾ തമ്മിൽ മത്സരം ആണത്രേ അന്നദാനം നടത്താൻ.. അങ്ങനെ ഇപ്പോൾ കല്യാണം കൂടി കഴിയേണ്ടി വന്നു… എന്തായാലും എനിക്ക് ഭാഗ്യം ഉണ്ട്.. ഇതിൽ ഒക്കെ കൂടാൻ പറ്റുമല്ലോ.. ഞാനും അമ്മയും കൂടി രാവിലെ ജോലി ഒക്കെ തീർത്തു കുളിച്ചു അമ്പലത്തിൽ പോകും.. ഉച്ചയ്ക്ക് അമ്പലത്തിൽ നിന്ന് ആണ് കഴിക്കുക.. ശ്രീകൃഷ്ണ അവതാര ദിവസം എന്റെ വീട്ടിൽ നിന്നും അച്ഛനും അമ്മയും വന്നിരുന്നു.. ഞങ്ങൾ എല്ലാവരും സ്പാതാഹ സദസിൽ ഇരിക്കുക ആയിരുന്നു.. അപ്പോൾ ആണ് അവിടെ ഒരു തൊട്ടിൽ കൊണ്ടു വച്ചത്.. അത് എന്തിനാണ് എന്ന് അമ്മയോട് ഞാൻ തിരക്കി.. ശ്രീ കൃഷ്ണ അവതാരം കഴിഞ്ഞ ശേഷം മക്കൾ ഇല്ലാത്ത ദമ്പതികൾ ശ്രീകൃഷ്ണനെ മനസ്സിൽ ധ്യാനിച്ച് ആ തൊട്ടിൽ ആട്ടും അത്രേ.. ഇങ്ങനെ ചെയ്ത പലർക്കും ഭഗവാന്റെ അനുഗ്രഹം കൊണ്ട് കുഞ്ഞുങ്ങൾ ഉണ്ടായി എന്നും അമ്മ പറഞ്ഞു.. അപ്പോൾ ആണ് ആ ചടങ്ങ് തുടങ്ങാൻ പോകുക ആണെന്ന് ആചാര്യൻ മൈക്കിൽ കൂടി വിളിച്ചു പറഞ്ഞത്..

ഞാൻ നോക്കിയപ്പോൾ മീര ചേച്ചിയും കിച്ചു ചേട്ടനും കൂടി ആണ് തൊട്ടിൽ ആട്ടുന്നത്… അവരുടെ ഒപ്പം സദസിൽ ഇരിക്കുന്നവരും അവർക്ക് വേണ്ടി പ്രാർത്ഥിക്കുന്നു.. അപ്പോളാണ് അവർക്ക് കുഞ്ഞുങ്ങൾ ഇല്ല എന്ന് ഞാൻ അറിയുന്നത്.. സദസിൽ ഇരുന്ന മിക്ക അമ്മമാരുടെയും കണ്ണു നിറഞ്ഞിരുന്നു ഇതു കണ്ട്.. “ഭഗവാൻ മീരയ്ക്കും കിച്ചുവിനും കുഞ്ഞിനെ കൊടുത്തില്ലേ പിന്നെ ആർക്ക് ആണ് കൊടുക്കുക?? “

“പാവങ്ങൾ കഴിഞ്ഞ 10 വർഷം ആയി സപ്താഹ നാളിൽ തൊട്ടിൽ ആട്ടുന്നു.. എന്ന ഇനി ഭഗവാൻ ഒന്ന് കണ്ണു തുറക്കുക ” എന്നൊക്ക ആളുകൾ പറഞ്ഞു കൊണ്ടേ ഇരുന്നു..എപ്പോളും ചിരിച്ചു കൊണ്ടു മാത്രം ഞാൻ ഈ ഒരു മാസത്തിനു ഇടയിൽ പലപ്പോഴും കണ്ടിട്ടുള്ളു.. അത് പക്ഷെ ഇങ്ങനെ ഒരു ദുഃഖം ഒളിപ്പിച്ചു വച്ചിട്ടു ആയിരുന്നു എന്ന് അറിഞ്ഞില്ല…

ഒരു വർഷം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ മീര ചേച്ചിയെ അനുഗ്രഹിക്കാത്ത ഭഗവാൻ ഞങ്ങൾക്കു ഒരു മകനെ തന്നു… ഒരിക്കൽ ചേച്ചിയും കിച്ചു ചേട്ടനും എന്നെയും മോനെയും കാണാൻ വീട്ടിൽ വന്നു… ചേച്ചി മോന്റെ കളിയും ചിരിയും നോക്കി സന്തോഷിക്കുന്നതു അല്ലാതെ കുഞ്ഞിനെ എടുത്തില്ല.. പക്ഷേ ആ ആഗ്രഹം എനിക്ക് മനസിലായി ഞാൻ മോനെ ചേച്ചിയുടെ മടിയിൽ ഇരുത്തി കൊടുത്തു.. ചേച്ചി അവനെയും കൊണ്ട് മുറ്റത്തു ഒക്കെ ഇറങ്ങി.. എന്തോ ഒരു നിധി കിട്ടിയ സന്തോഷം ആയിരുന്നു ആ മുഖത്ത് അപ്പോൾ.. ഇറങ്ങാൻ നേരം കുഞ്ഞിനെ കയ്യിൽ തന്നു അവനു ഒരു മുത്തം നൽകി ചേച്ചി എന്നിട്ട് എന്നോട് പറഞ്ഞു “എവിടെ കുഞ്ഞിനെ കാണാൻ പോയാലും ആരും എനിക്ക് കുഞ്ഞിനെ തരില്ല.. കാരണം ഞാൻ ഒരു… ” ചേച്ചി അത് പറഞ്ഞു മുഴുവിക്കാൻ ഞാൻ സമ്മതിച്ചില്ല…

“വേണ്ട ചേച്ചി… എനിക്ക് കേൾക്കണ്ട.. ചേച്ചിക്ക് എപ്പോ ഇവനെ കാണണം എന്ന് തോന്നിയാലും ഇങ്ങോട്ട് വന്ന മതി ഇഷ്ടം ഉള്ള വരെ ചേച്ചിക്ക് ഇവനെ കളിപ്പിക്കം.. ആരും ഇവിടെ ചേച്ചിയെ ഒന്നും പറയില്ല… ” അത് കേട്ടു കണ്ണു നിറഞ്ഞു ചേച്ചിയുടെ.. പിന്നെ വീണ്ടും മോനെ ഒരുപാട് ഉമ്മ കൊടുത്തു ചേച്ചി ഇറങ്ങി.. ഈ പതിവ് പിന്നെയും തുടർന്ന്.. സപ്താഹം പിന്നെയും നടന്നു.. ചേച്ചി മുടങ്ങാതെ തൊട്ടിൽ ആട്ടി.. പക്ഷെ ദൈവം മാത്രം ഇതൊന്നും കണ്ടില്ല.. എന്റെ മകന് മൂന്ന് വയസ്സ് ആയപ്പോൾ ചേച്ചിയുടെ വീടിന് ഒരു വീടിനു ഇപ്പുറം ഞങ്ങളും വീട് വച്ചു.. ചേച്ചിക്കും കിച്ചു ഏട്ടനും അത് വലിയ കാര്യം ആയി എന്റെ മകനെ ഒരുപാട് അടുത്ത് കിട്ടുമല്ലോ… ഇതിനിടയിൽ ചേച്ചിയും ചേട്ടനും ഒരു കുഞ്ഞിന് വേണ്ടി ചികിത്സകൾ തുടർന്ന് കൊണ്ടേ ഇരുന്നു.. ഞാൻ ഒന്ന് രണ്ടു ദിവസം എന്റെ വീട്ടിൽ നില്കാൻ ആയി പോയി.. അവർ രണ്ടു പേരോടും പറഞ്ഞിട്ട് ആണ് പോയത്… തിരികെ വീട്ടിൽ വന്ന എന്നെ കാത്തു ശുഭകരം അല്ലാത്ത ഒരു വാർത്ത ഉണ്ടായിരുന്നു ഏട്ടന്റെ അമ്മയ്ക്ക് പറയാൻ….

ഞാൻ പോയതിന്റെ പിറ്റേന്ന് മീര ചേച്ചിക്ക് ഭയങ്കര ബ്ലീഡിങ് ആയി… കിച്ചു ഏട്ടൻ ആകെ പേടിച്ചു.. അപ്പുറത്തെ വീട്ടിലെ ഒരു അമ്മയെ ഒപ്പം വിളിച്ചു ചേച്ചിയെയും കൊണ്ടു അടുത്തുള്ള ആശുപത്രിയിലേക്കു പാഞ്ഞു.. ചേച്ചിയുടെ അവസ്ഥ മോശം ആയത് കൊണ്ടു ചേച്ചിയെ അവിടുന്ന് ആംബുലൻസിൽ ആലപ്പുഴ മെഡിക്കൽ കോളേജിലേക്ക് അയച്ചു.. മറ്റു മാർഗങ്ങൾ ഒന്നും ഇല്ലാത്തത് കൊണ്ടു അവരുടെ “സ്വന്തം ചോരയിൽ ഒരു കുഞ്ഞു ” എന്നുള്ള ആഗ്രഹം അവിടെ അവസാനിച്ചു.. ചേച്ചിയുടെ ഗർഭ പാത്രം നീക്കം ചെയ്യേണ്ടി വന്നു..

പിറ്റേന്ന് റൂമിലേക്ക് മാറ്റിയ ചേച്ചിക്ക് കൂട്ടായി ഞാൻ നിൽകുമ്പോളും കിച്ചു ഏട്ടൻ ചേച്ചിക്ക് മുന്നിൽ വന്നില്ല… “അവളെ ഞാൻ എന്ത് പറഞ്ഞു ആശ്വാസിപ്പിക്കും മോളെ… എനിക്ക് വയ്യ ഇനി എന്ത് പ്രതീക്ഷ ആണ് അവൾക്കു ഉള്ളത്.. അവളുടെ ഒപ്പം മോളു കാണില്ലേ ഇവിടെ.. ഞാൻ പുറത്തു ഉണ്ടാകും.. എനിക്ക് വയ്യ മോളെ അവളെ ഫേസ് ചെയ്യാൻ “എന്ന് പറഞ്ഞു ഉറക്കെ കരഞ്ഞു കൊണ്ട് കിച്ചു ഏട്ടൻ അവിടെ നിന്നും നടന്നു അകന്ന്… ചേച്ചിയുടെ അവസ്ഥ ആയിരുന്നു അതിലും കഷ്ടം.. മിണ്ടാതെ ഒരേ ഇരുപ്പ് ആണ്.. ഞാൻ നിർബന്ധിച്ചു എന്തെങ്കിലും ഒക്കെ കഴിപ്പിച്ചു..എനിക്ക് പേടി ആയിരുന്നു ഒന്ന് ബാത്‌റൂമിൽ പോകാൻ പോലും ചേച്ചി ആ സമയം ഇറങ്ങി എങ്ങോട്ടെങ്കിലും പോയാലോ എന്ന്.. ചേച്ചിയുടെ അനിയത്തി വരും എന്ന് കിച്ചു ഏട്ടൻ പറഞ്ഞിരുന്നു.. അത് കൊണ്ട് ഞാൻ വീട്ടിലേക്ക് പോകാൻ ഇറങ്ങി…

പെട്ടെന്ന് കിച്ചു ഏട്ടൻ സന്തോഷത്തോടെ ഓടി വന്നു.. “മോളെ അവളെ എന്റെ മീരയെ ഇനി ഭഗവാൻ കരയിക്കില്ല.. അതിനു ഈ കിച്ചു സമ്മതിക്കില്ല.. അവളുടെ സന്തോഷവും ഞങ്ങളുടെ ജീവിതവും തിരികെ കിട്ടാൻ വേണ്ടി ഞാൻ പോകുവാ ബാംഗ്ലൂർ വരെ.. രണ്ടു ദിവസം കഴിഞ്ഞു ഞാൻ വരുമ്പോൾ നീ നോക്കിക്കോ നിന്റെ മീര ചേച്ചിയുടെ കണ്ണുകളിലെ സന്തോഷം “എന്ന് പറഞ്ഞു കിച്ചു ഏട്ടൻ പോയി…ശരിയാണ് കിച്ചു ഏട്ടനെ പോലെ ഒരു ഭർത്താവ് ഉള്ളത് കൊണ്ടു മാത്രം ആണ് ഇത്രയും ഒക്കെ ആയിട്ടും ചേച്ചി പിടിച്ചു നിന്നത്… ചേച്ചിയുടെ സന്തോഷത്തിന് വേണ്ടി ഏത് അറ്റം വരെയും ഏട്ടൻ പോകും.. എന്നാലും ഈ ലോകത്ത് എന്ത് കൊണ്ട് കൊടുത്താൽ ഏട്ടന് ആ പഴേ ചേച്ചിയെ കിട്ടും… ചേട്ടൻ പറഞ്ഞ രണ്ടു ദിവസം ഇന്ന് കഴിയും.. ഞാൻ ചേച്ചിക്ക് കഞ്ഞി കോരി കൊടുക്കുക ആയിരുന്നു.. എങ്ങോട്ടോ ദൃഷ്ടി പായിച്ചു കൊണ്ടു ചേച്ചി എന്നോട് ചോദിച്ചു “നീ ഒരു കുഞ്ഞിന്റെ അമ്മേ എന്നുള്ള വിളി കേൾക്കുന്നില്ലേ ” ചേച്ചിയുടെ ആ ചോദ്യം എന്റെ ഹൃദയത്തിൽ തറച്ചു പോയി.. എന്ത് മറുപടി ഞാൻ നൽകും എന്ന് അറിയാതെ ഇരിക്കുമ്പോൾ പെട്ടെന്ന് ഡോർ തുറന്നു കിച്ചു ഏട്ടൻ വന്നു..ഞാനും ചേച്ചിയും നോക്കുമ്പോൾ ഏട്ടന്റെ കയ്യിൽ ഒരു ചോര കുഞ്ഞു !!!!
ഏട്ടൻ കുഞ്ഞിനേയും ആയി മീര ചേച്ചിയുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു ചെന്നു…

“മോളെ മീരേ നോക്കിയേ.. നമ്മുടെ കുഞ്ഞു…നിന്നെ അമ്മേ എന്നും എന്നെ അച്ഛൻ എന്നും വിളിക്കാൻ ഭഗവാൻ നമുക്ക് തന്നത് ആണ്… “

സത്യം പറഞ്ഞ കിച്ചു ഏട്ടൻ പറയുന്നത് ഒന്നും ചേച്ചി കേട്ടില്ല കാരണം ആ കുഞ്ഞിനെ തുരു തുര ഉമ്മ വയ്ക്കുക ആയിരുന്നു ചേച്ചി… “കിച്ചു എത്രയും വേഗം ഇവിടുന്ന് ഡിസ്ചാർജ് വാങ്ങണം നമുക്ക് മോനേം കൂട്ടി വീട്ടിൽ പോകാം..പൊടി കുഞ്ഞു അല്ലെ അവനു ഈ ആശുപത്രി ഒന്നും ശരി ആകില്ല..” ദിവസങ്ങൾക്കു ശേഷം ചേച്ചി ഒന്ന് സംസാരിച്ചു കണ്ടപ്പോൾ കിച്ചു ഏട്ടന്റെ ഒപ്പം എന്റെയും കണ്ണു നിറഞ്ഞു…ശരിയാണ് കിച്ചു ഏട്ടൻ എന്നോട് പറഞ്ഞ വാക്ക് പാലിച്ചു.. ചേച്ചിക്ക് ഒപ്പം അവരുടെ ജീവിതവും ചേട്ടൻ ആ 4 ദിവസം പ്രായമായ കുഞ്ഞിലൂടെ തിരികെ പിടിച്ചു..

ആശുപത്രിയിൽ നിന്നും ഡിസ്ചാർജ് ആയി വീട്ടിൽ വന്ന ചേച്ചിക്ക് സഹായത്തിനു ഒരു പ്രായം ആയ അമ്മയെ നിർത്തി ഒപ്പം കുഞ്ഞിനെ നോക്കാനും.. പിന്നെ ഉള്ള ദിവസങ്ങൾ അവരുടെ മാത്രം ആയിരുന്നു.. ഒരു ദിവസം പ്രായം ആയ ആ ചോര കുഞ്ഞിനെ ഉപേക്ഷിച്ചവരോട് ഞാനും മനസ്സ് കൊണ്ട് നന്ദി പറഞ്ഞു.. “സിദ്ധാർഥ് ” എന്ന് ചേച്ചി അവനു പേര് നൽകി.. ഞങ്ങളുടെ എല്ലാം സിദ്ധു… അവൻ അവർക്ക് ഇടയിൽ ഇല്ലാതെ പോയ എല്ലാം തിരികെ കൊണ്ടു വന്നു എന്ന് പറഞ്ഞ മതിയല്ലോ.. ഇതൊക്കെ കണ്ടു കുശുമ്പ് തോന്നിയതു കൊണ്ടാകും ഭഗവാൻ വീണ്ടും അവരുടെ സന്തോഷം ഇല്ലാതാക്കി.. അതും “ക്യാൻസർ ” എന്ന രോഗത്തിൽ കൂടി.. അന്ന് ഒരു സംശയം തോന്നി ബയോപിസിക്ക് അയച്ച റിസൾട്ട്‌ വാങ്ങാൻ പോയ ചേച്ചിയും കിച്ചു ഏട്ടനും ആകെ തകർന്നു ആണ് തിരിച്ചു വന്നത്

പിന്നീട് അങ്ങോട്ട് ചികിത്സയുടെ നാളുകൾ ആയിരുന്നു… ചേച്ചിയുടെ ഉള്ളിലെ ഭയം കൂടി വന്നു… കീമോ ചെയ്യാൻ നിന്ന ചേച്ചി അലറി വിളിച്ചു കൊണ്ട് ഇറങ്ങി ഓടി… “എനിക്ക് വയ്യ കിച്ചു വേദന സഹിക്കാൻ എനിക്ക് വയ്യ കിച്ചു… ” ചേച്ചിയുടെ അവസ്ഥ കിച്ചു ഏട്ടനെ കൂടി തളർത്തി.. അവസാനം ചേച്ചിയുടെ നിർബന്ധത്തിനു വഴങ്ങി ആയുർവേദ ചികിത്സ തുടങ്ങി.. മുടിയും എല്ലാം പോയി എല്ലും തോലും ആയ ചേച്ചിയെ കാണാൻ പോകാൻ എന്റെ മനസ്സ് അനുവദിച്ചില്ല..ഏകദേശം ചികിത്സ കൊണ്ടു ചേച്ചിക്ക് പിന്നെ നല്ല മാറ്റം ആയി.. ചേച്ചി പഴേ പോലെ ആയി… ഞാൻ ചേച്ചിയെ പോയി കാണുമ്പോൾ എനിക്ക് പങ്കു വയ്ക്കാൻ ഒരു സന്തോഷം കൂടി ഉണ്ടായിരുന്നു.. ഞാൻ വീണ്ടും അമ്മ ആകാൻ പോകുന്നു.. കഴിഞ്ഞ ഏപ്രിൽ മാസം ഞാൻ അത് പങ്കു വയ്ക്കുമ്പോൾ ചേച്ചിയുടെ മുഖത്ത് പൂർണ ചന്ദ്രൻ ഉദിച്ച പോലെ ആയിരുന്നു… പിന്നീട് ഉള്ള മാസം ശർദി ഒക്കെ ആയി ഞാൻ എന്റെ വീട്ടിൽ ആയിരുന്നു.. എനിക്ക് അല്പം complication ഉണ്ടായത് കൊണ്ട് ബാക്കി ദിവസം മുഴുവൻ ഞാൻ ഫുൾ റെസ്റ്റിൽ എന്റെ വീട്ടിൽ ആയിരുന്നു.. ഇടയ്ക്ക് വീട്ടിൽ വരും കുഞ്ഞു ആയ ശേഷം വന്നു നിന്നിട്ട് അന്ന് തന്നെ പോകും.. ഇതിനിടയിൽ ചേച്ചിയെ കാണാൻ കൂടി പറ്റില്ല..

കഴിഞ്ഞ ദിവസം ഉറക്കം ഉണർന്നപ്പോൾ ഏട്ടനും അമ്മയും മാറി മാറി വിളിച്ചേക്കുന്നു..ഞാൻ തിരിച്ചു വിളിച്ചപ്പോൾ കേട്ട വാർത്ത എന്റെ സകല നാടി നരമ്പു കളെയും നിശ്ചലം ആക്കാൻ പറ്റുന്നത് ആയിരുന്നു.. മീര ചേച്ചി മരിച്ചു !!!! ഭഗവാൻ വീണ്ടും ചേച്ചിയെ തോൽപിച്ചു കളഞ്ഞു ഒപ്പം സിദ്ധുവിനെയും അവന്റെ അച്ഛനെയും..

ചേച്ചിയുടെ ശരീരം കൊണ്ട് വരുമ്പോൾ അന്ന് അമ്പലത്തിൽ ശ്രീകൃഷ്ണ അവതാരം ആയിരുന്നു.. പക്ഷേ ഭഗവാൻ മുഖം അടച്ചു കളഞ്ഞു ഒരു മണിക്കൂർ നേരം.. ചേച്ചിയെ ചിതയിൽ വയ്ക്കുന്നത് കാണാതെ ഇരിക്കാൻ.. പക്ഷേ എത്ര അടച്ചു പിടിച്ചാലും പെറ്റമ്മ ഉപേക്ഷിച്ച…ഇപ്പോൾ പോറ്റമ്മയെ നഷ്ട്ടപെട്ട ആ നാല് വയസുകാരൻ അവന്റെ അമ്മയ്ക്ക് നൽകിയ അന്ത്യ ചുംബനം അവിടെ ചുറ്റും കൂടി നിന്നവരുടെ മാത്രം അല്ലാ ഭഗവാന്റെ കണ്ണു കൂടി നിറച്ചു കാണും..എല്ലാവരും പിരിഞ്ഞ ശേഷം ഞാൻ കിച്ചു ഏട്ടന്റെ അടുത്ത് പോയി… എന്ത് പറഞ്ഞു ആ മനുഷ്യനെ ആശ്വാസിപ്പിക്കും…

“ചേട്ടാ.. സിദ്ധു അവൻ അമ്മ ഇല്ലാതെ ഉറങ്ങുവോ “? ഞാൻ ചോദിക്കാൻ വന്നത് ആരോ ചോദിച്ചു…

“അവനെ കൊണ്ട് വന്ന രാത്രി കുഞ്ഞിനെ ഉറക്കാൻ പറഞ്ഞപ്പോൾ അവൾ പറഞ്ഞു മോനെ കിച്ചുന്റെ നെഞ്ചിൽ കിടത്തി ഉറക്കിയ മതി എന്ന് കിച്ചു വിന്റെ ചൂട് ആണ് അവനു വേണ്ടത് എന്ന്.. ഒരു പക്ഷേ അവൾ എല്ലാം നേരത്തെ തീർച്ച പെടുത്തിയിരുന്നു.. അവൾ പോയാലും മോൻ ഒരു രാത്രി പോലും ഉറങ്ങാതെ കിടക്കരുത് എന്ന് അവൾ കരുതി കാണും ” എന്ന് പറഞ്ഞു കണ്ണു നിറച്ചു കൊണ്ട് സിദ്ധുവിനെ കയ്യിൽ എടുത്തു കിച്ചു ഏട്ടൻ നടന്നു അകന്നു… ഇതൊക്കെ കണ്ടു ഭഗവാൻ പുഞ്ചിരിചോ അതോ കരഞ്ഞിട്ട് ഉണ്ടാകുമോ?????