എനിക്കും അറിയുമായിരുന്നില്ല വരുന്നത് ശ്രീഹരി ആവും എന്ന്! അന്ന് നേരിൽ കണ്ടപ്പോൾ ആ ആളാണ് എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ അതിശയിച്ചു പോയി.പിന്നെ അന്ന് വീട്‌ കാണിക്കാൻ വന്ന ദിവസം മോള് കണ്ടിട്ട് ഉണ്ടാവും എന്ന് ഞാനും കരുതി.മോളെ കണ്ടിരുന്നു എന്ന് പറഞ്ഞു.
അയ്യോ…സാരമില്ല ശങ്കരേട്ടാ ഞാൻ ചോദിച്ചെന്നെ ഉള്ളു.സത്യമാണ് അമ്മ പറഞ്ഞപ്പോൾ ആണ് അറിയുന്നത്. പോവട്ടെ…
അത്രയും പറഞ്ഞു തിരിഞ്ഞു നടന്നു.അമ്മയെ കുറിച്ച് ശങ്കരേട്ടനോട് ചോദിക്കണം എന്ന് കരുതിയിട്ടും വേണ്ടെന്ന് വച്ചു.പടിക്കെട്ടുകൾ ഇറങ്ങി നടക്കുമ്പോൾ വെറുതേ ഒന്ന് അമ്മയുടെ അസ്ഥിതറ യിലേക്ക് കണ്ണോടിച്ചു.
പിന്തിരിഞ്ഞു ഒന്നുകൂടി വീട്ടിലേക്ക്‌ നോക്കിയതുംജനാല തള്ളി തുറന്നു ആൾ നോക്കിയതും പരസ്പരം വീണ്ടും ഞങ്ങൾ കണ്ടു.ആലോചനയിൽ നിന്നും ഉണർന്നതും നിമി നേരം കൊണ്ട് പടവുകൾ ഇറങ്ങി ഞാൻ താഴെ എത്തി. തിരികെ വീട്ടിൽ എത്തിയതും വീണ എന്തൊക്കെയോ ചോദിച്ചു പുറകിലായി നടന്നു.ഒന്നിനും ഉത്തരം പറയാനോ അവളെ ഒന്ന് നോക്കാനോ മനസ്സ്‌വന്നില്ല.
അമ്മ ഒന്നും ചോദിക്കാത്തത് വലിയ ഒരു ആശ്വാസമായി തോന്നി.അന്ന് സന്ധ്യക്ക് വിളക്ക് വെക്കാൻ നിർബന്ധിച്ചു വീണയെ പറഞ്ഞു വിട്ടു.വിളക്ക് കൊളുത്തി വരുന്ന വീണയെയും കാത്ത് വഴിയരികിൽ മതിലിൽ ചാരി ഞാൻ നിന്നു. കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു അവൾ തിരികെ വന്നതും വല്ലാത്ത ആശ്വാസം തോന്നി. അവൾ എന്തെങ്കിലും പറയും എന്ന് കരുതിയ എനിക്ക് തെറ്റി.
നീ അയാളെ കണ്ടോ?
ഉള്ളിലെ ജിജ്ഞാസ അടക്കി വെക്കാൻ കഴിയാതെ ഞാൻ വിക്കി വിക്കി ചോദിച്ചു.
ആരെ?
വീണ ചോദിച്ചതും ഞാൻ ദേഷ്യത്തോടെ അവളെ നോക്കി.
വാടകക്ക്‌ താമസിക്കാൻ വന്ന ആളെ കണ്ടോ? എന്ന്..
കണ്ടു.അയാൾ അവിടെ ഉമ്മറത്തു തന്നെ ഇരിക്കുന്നുണ്ട്.സംസാരിക്കുകയും ചെയ്തു.ഇങ്ങനെ ഒരു സുന്ദരൻ ആണ് വാടക്കകാരൻ എന്നറിഞ്ഞിരുന്നു എങ്കിൽ ഞാൻ നേരത്തെ തന്നെ പോയി പരിചയപേടില്ലായിരുന്നോ ചേച്ചി!
പിന്നെ ആള് മുതിർന്നു വലിയ കുട്ടി ആയി പോയല്ലോ എന്ന് ചോദിച്ചു.സത്യം പറഞ്ഞാൽ നാണിച്ചു പോയി ചേച്ചി ഞാൻ…
അത്‌കേട്ടതും ദേഷ്യം പെരുത്തു കയറി.
കൂടുതൽ നാണിക്കാൻ നിൽക്കേണ്ട.നാളെ മുതൽ നീ പോവണ്ട..ഞാൻ തന്നെ പൊക്കോളാo..പിന്നെ ഒരു കാര്യം ആവശ്യം ഇല്ലാതെ അയാളോട് ചിരിക്കാനും വർത്തമാനം പറയാനും ഒന്നും നിൽക്കേണ്ട! കേട്ടല്ലോ പറഞ്ഞത്.
ഓ.. കേട്ടു…ഞാൻ ഒന്നിനും പോവുന്നില്ല.ഇപ്പോൾ അമ്മയുടെ അസുഖം മാറി ചേച്ചിക്ക് ആയോ!തൊട്ടതിനും പിടിച്ചതിനും ഒക്കെ ദേഷ്യം..
അവളത് ചോദിച്ചതും മനസ്സ് വല്ലാതായി.
കയ്യിൽ പിടിച്ചു ബലമായി നടത്തം നിർത്തിപ്പിച്ചു ആ താടി ഉയർത്തി.
മോളെ ദേഷ്യം പിടിപ്പിക്കാൻ വേണ്ടി പറഞ്ഞതല്ല..നമുക്ക് നമ്മള് മാത്രം മതി …വേറെ ആരും വേണ്ട..വാടകക്കാരു വരും പോവും.അച്ഛനും കൂടി ഇല്ലാത്തതാണ്.ഒരു പേര് ദോഷവും നമ്മളായിട്ട് കേൾപ്പിക്കരുത്.അത്രയേ ചേച്ചി കരുതിയുള്ളൂ.
അറിയാം ചേച്ചി..ഞാൻ ഒരു തമാശ പറഞ്ഞത് അല്ലെ!പിന്നെ ആള് ചേച്ചീയെ അന്വേഷിച്ചു.ചേച്ചി എന്താ വിളക്ക് വെക്കാൻ വരാത്തത് എന്ന് ചോദിച്ചു.ഞാൻ കൂടുതൽ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല.
മറുപടി ഒന്നും പറയാതെ ആ ഇരുട്ടിൽ വീണയുടെ കയ്യും പിടിച്ചു ധൃതി യിൽ വീട്ടിലേക്ക്‌ നടന്നു.പിറ്റേന്ന് രാവിലെ നേരത്തേ ഒരുങ്ങി ഇറങ്ങി ഇടവഴിയിൽ ലക്ഷ്‌മി ചേച്ചിയെയും കാത്തു നിന്നു.അകലെ നിന്ന് കണ്ടപ്പോഴേ എന്നെ നോക്കി ചിരിച്ചു.
ഇന്നെന്താ അമ്മയുടെ അടുത്തു പോയില്ലേ?
ഇല്ല..പോയില്ല ആ മുഖത്ത് നോക്കാതെ ചേച്ചിക്കൊപ്പം നടന്നു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
എന്താണ് പതിവില്ലാതെ നിന്റെ മുഖത്ത് ഒരു ടെൻഷൻ? എന്താണെങ്കിലും പറ…
ചേച്ചി അത്‌ ചോദിച്ച മാത്രയിൽ ഒറ്റ ശ്വാസത്തിൽ എല്ലാം പറഞ്ഞു. ആദ്യം ഒന്ന് അമ്പരന്നു എങ്കിലും കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ആ മുഖത്ത് ഒരു നേർത്ത ചിരി തെളിഞ്ഞു.
അതിന് നിനക്കെന്താ? വന്നോട്ടെ….ആള് താമസിച്ചു പോട്ടെ.
അതല്ല ചേച്ചി ആള് എല്ലാം അറിഞ്ഞു കാണുമോ എന്നൊക്കെ ഭയം. അതാണ് എന്നെ ഭയപ്പെടുത്തുന്നത്?ഞാൻ ഒരു കാര്യം ചോദിക്കട്ടെ…
ചേച്ചിയെ വിശ്വാസം ഇല്ലാഞ്ഞിട്ടല്ല…എന്റെ ഒരു സമാധാനത്തിന് വേണ്ടിയാണ്.ചേച്ചിയോട് മാത്രമേ ഞാൻ എല്ലാം തുറന്നു പറഞ്ഞിട്ടുള്ളൂ.ഇനി ചേച്ചി എങ്ങാനും ആളോട് പറഞ്ഞോ!ആള് പോയ സങ്കടത്തിൽ ആണ് ഞാൻ…
ചോദ്യം മുഴുമിപ്പിക്കാതെ ഞാൻ ചേച്ചിയെ നോക്കി പറഞ്ഞു നിർത്തി.
ഇല്ല വിദ്യ…ഇത്തവണ വന്നിട്ട് ഞാൻ കണ്ടിട്ടു പോലും ഇല്ല.പക്ഷേ അറിഞ്ഞിരുന്നു വരുന്നത് ശ്രീഹരി തന്നെയാണ് എന്നുള്ളത്.ശങ്കരേട്ടനോട് ചോദിച്ചപ്പോൾ പറഞ്ഞത് ആണ്.പിന്നെ നിന്നോട് പറയാതിരുന്നത് നീ അതിന്റെ വെപ്രാളപെടേണ്ട എന്ന് കരുതിയാണ്.
അത്‌പറഞ്ഞതും ചേച്ചി നടത്തം നിർത്തി എന്റെ അടുത്തേക്ക് വന്നു.
സത്യം..ഞാൻ പറഞ്ഞിട്ടില്ല.ഇനി ഞാൻ ആയിട്ട് ഒന്നും പറയുകയും ഇല്ല.
സാരമില്ല ചേച്ചി.ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലേ എന്റെ സമാധാനത്തിനു വേണ്ടി ചോദിച്ചെന്നെ ഉള്ളു.
സമാധാന കുറവ് ഒന്നും വേണ്ട.ഇനി ആ പേടി മനസ്സിൽ വെച്ചു ആളോട് അകലം കാട്ടുകയും വേണ്ട.അങ്ങനെ ഒക്കെ ചെയ്യുമ്പോൾ ആണ് നിന്നെ സംശയം തോന്നുക.
ചേച്ചി അത്‌ പറഞ്ഞപ്പോൾ ശരിയാണ് എന്ന് തോന്നി.പിന്നെ അതിനെ പറ്റി ഒന്നും സംസാരിക്കാൻ മുതിർന്നില്ല.ക്ലാസിൽ ചെന്നിട്ടും അങ്ങനെ ഒരാള് വീണ്ടും തിരിച്ചു വന്നിരിക്കുന്നു എന്ന് എത്ര ശ്രമിച്ചിട്ടും വിശ്വസിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.കഴിഞ്ഞത് എല്ലാം ഒരു സ്വപ്നം പോലെ തോന്നി.ഒടുവിൽ മനസ്സിനെ അലട്ടുന്ന എല്ലാ ചിന്തകളും മാറ്റി വെച്ചു ക്ലാസ്സിൽ ശ്രദ്ധിച്ചു.പതുക്കെ പതുക്കെ മനസ്സ് ശാന്തമായി.വൈകുന്നേരം അമ്മക്ക് വിളക്ക് വെക്കാൻ പോവുമ്പോൾ മനസ്സ് ശാന്തമായിരുന്നു.പതിവ് തെറ്റിച്ചു കുറെ ദിവസങ്ങൾക്ക് ശേഷം അന്ന് വിശേഷങ്ങൾ എല്ലാം നിശബ്ദമായി അമ്മയോട് പറഞ്ഞു.തിരികെ വരുമ്പോൾ വീടിന്റെ ഉമ്മറ വാതിൽ തുറന്നു കിടക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.കുറച്ചു നേരം അങ്ങോട്ട് നോക്കി.ഒരു നേടുവീർപ്പോടെ തിരിഞ്ഞു നടന്നു.
വീടിന്റെ മുറ്റത്തെത്തി ഉമ്മറപടി കടന്നതും വീണ വന്ന് കരച്ചിലോടെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു.
അപ്പോൾ എന്റെ കണ്ണുകൾ നെഞ്ചിടിപ്പോടെ തിരഞ്ഞത് അമ്മയെ ആയിരുന്നു….എന്റെ മേൽ ഉണ്ടായിരുന്ന വീണയുടെ പിടുത്തം ബലമായി വിടുവിച്ചു ഞാൻ അമ്മയെ തിരഞ്ഞോടി ..അപ്പോഴേക്കും അമ്മ ഞങ്ങളുടെ അടുത്തേക്ക് വന്നിരുന്നു.
അച്ഛൻ വിളിച്ചിരുന്നു. വീണയാണ് ഫോൺ എടുത്തത്.
അത്‌കേട്ടതും കരയണോ ചിരിക്കണോ എന്നറിയാതെ ഞാൻ നിന്നു.ശരിയാണോ എന്ന അർത്ഥത്തിൽ ഞാൻ വീണയെ നോക്കി.
അതേ ചേച്ചി…ഞാൻ ഫോൺ എടുത്ത ഉടൻ അച്ഛൻ ചേച്ചിയെ കുറിച്ച് ആണ് പറഞ്ഞത്.ചിന്നു ചേച്ചി വിളക്ക് വെക്കാൻ പോയിട്ടുണ്ടാവും അല്ലെ എന്ന് ചോദിച്ചു..വീണ കരച്ചിൽ അടക്കി സന്തോഷത്തോടെ പറഞ്ഞതും ഞാൻ അവളെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു നെറുകയിൽ ഉമ്മ വച്ചു.
എവിടെ ആണെന്ന് പറഞ്ഞോ അച്ഛൻ?
അറിയാൻ ഉള്ള ജിജ്ഞാസയോടെ ഞാൻ വീണയെ നോക്കി ചോദിച്ചു.
ഇല്ല.പക്ഷേ അച്ഛൻ വരുമെന്ന് പറഞ്ഞു ചേച്ചി.അച്ഛൻ നല്ല സന്തോഷത്തിൽ ആയിരുന്നു.കുറച്ചു ദിവസം ഒറ്റക്ക് നിൽക്കണം എന്ന് തോന്നി എന്ന്! അതാണ് നമ്മളോട് ഒന്നും പറയാതെ പോയത് എന്ന്!
അത്‌ കേട്ടതും ശ്വാസം നേരെ വീണു.നിറഞ്ഞ കണ്ണുകൾ തുടക്കുമ്പോൾ അമ്മയുടെ മുഖത്തും കണ്ണീർ മഴ തോർന്ന നിറഞ്ഞ തെളിച്ച മായിരുന്നു.ആ നിമിഷം മുതൽ വല്ലാത്ത ഒരുത്സാഹമായിരുന്നു മനസ്സിനും ശരീരത്തിനും…അന്ന് കുറെ നാളുകൾക്ക്‌ ശേഷം വീണയെയും ചേർത്തു പിടിച്ച് സമാധാനത്തോടെ ഉറങ്ങി.പിറ്റേന്ന് രാവിലെ ഉണർന്ന് എഴുന്നേൽക്കുമ്പോൾ അത്‌വരെ തോന്നാത്ത ഒരു മടിയായിരുന്നു.അന്ന് അവധി എടുക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു.വീണയെ തട്ടി വിളിച്ചു വേഗം കുളിച്ചൊരുങ്ങാൻ പറഞ്ഞു.
വീണക്ക് പുറകിലായി അമ്പലവഴിയിലൂടെ നടക്കുമ്പോൾ മനസ്സിൽ നിറയെ സന്തോഷമായിരുന്നു.ഒരു വേള അച്ഛൻ ഇന്ന് തന്നെ വന്നെങ്കിലോ! എന്നെ കണ്ടില്ലെങ്കിൽ സങ്കടമാവും..കൊച്ചു കുട്ടിയെന്ന പോലെ മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു. കണ്ണുകൾ അടച്ചു അമ്പലനടയിൽ പ്രാർത്ഥിച്ചു നിൽക്കുമ്പോൾ ഭഗവാനോട് ഒരായിരം നന്ദി പറയുകയായിരുന്നു.അച്ഛൻ എവിടേയോ ജീവനോടെ ഉണ്ടെന്ന് അറിയിച്ചു തന്നതിന്…കണ്ണുകൾ തുറന്നു കവിളിലൂടെ ഒഴുകിയിറങ്ങിയ നീർത്തുള്ളികൾ തുടച്ചു.അപ്പോഴാണ് തൊട്ടരികിൽ നിൽക്കുന്ന ആളെ ശ്രദ്ധിച്ചത്.വീണയെ തിരഞ്ഞപ്പോൾ എനിക്ക്‌മുന്നേ പ്രദക്ഷിണം വച്ച് തുടങ്ങിയിരുന്നു.അവൾക്ക് ഒപ്പം എത്താൻ കുതിക്കുകയായിരുന്നു അപ്പോൾ മെയ്യും മനസ്സും.
തൊഴുതു കഴിഞ്ഞിറങ്ങി തിരികെ അമ്പലത്തിന് പുറകിലൂടെ ഉള്ള പാട വരമ്പിലൂടെ നടക്കുമ്പോൾ ഞാൻ ഓടുകയായിരുന്നു.
ചേച്ചി എന്തിനാണ് ഇത്ര ധൃതി?ഇന്ന് ലീവ്‌ ആണെന്ന് പറഞ്ഞിട്ട്!
ലീവ്‌ ഒക്കെ തന്നെയാണ്.അമ്മയെ കാണണം.അച്ഛൻ വിളിച്ചത്‌ പറയണം.
അതിനെന്തിനാണ് ചേച്ചി ഇത്രയും സ്‌പീഡ്‌?ഒന്നു പതുക്കെ എനിക്ക് ഒപ്പമെത്താൻ പറ്റുന്നില്ല.
ഒന്ന് വേഗം വാ വീണ.അയാള് ആ അമ്പലത്തിൽ ഉണ്ട്.തിരിച്ചു വരുന്നതിനു മുന്നേ അമ്മയെ കാണണം.
അവളെ തിരിഞ്ഞു നോക്കി ഉച്ചത്തിൽ അത്‌ പറഞ്ഞപ്പോൾ വീണക്ക് പുറകിൽ വരമ്പിലൂടെ നടന്നു വരുന്ന ആളെ കണ്ടത്.അതോടെ ഹൃദയമിടിപ്പ് കൂടി.എന്റെ അമ്പരപ്പ് കണ്ടിട്ടാവണം വീണയും പുറകിലേക്ക് നോക്കിയത്.ആളെ കണ്ടതും എന്നെ കളിയാക്കുന്ന മട്ടിൽ അവൾ ചിരി കടിച്ചമർത്തി.നടത്തത്തിനിടക്ക് ഇടക്ക് വീണയെ തിരിഞ്ഞു നോക്കുമ്പോൾ അവർ സംസാരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.ഒരു നിമിഷം മനസ്സിൽ പഴയ ഓർമ്മകൾ മിന്നിമാഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു.വീടെത്തി പടികെട്ടുകൾ കയറാൻ നേരം പുറകിലേക്ക് ഒന്ന് തിരിഞ്ഞു നോക്കി.
അപ്പോഴും അവർ എന്തൊക്കെയോ സംസാരിച്ചു വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
വേഗത്തിൽ പടികെട്ടുകൾ കയറി കരിയിലകൾ നിറഞ്ഞ വഴിയിലൂടെ അമ്മയുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു..കുറച്ചു നേരം ഒന്നും മിണ്ടാതെ നിന്നു.ഇടക്കൊരു ഇളം കാറ്റെന്നെ പുൽകി കടന്നു പോയപ്പോൾ നേർത്ത ശബ്ദത്തിൽ ഞാൻ അമ്മയെ വിളിച്ചു സംസാരിച്ചു തുടങ്ങി..
അമ്മേ….അച്ഛൻ വിളിച്ചു ഇന്നലെ…എനിക്കറിയാം അമ്മയാവും ആവും അച്ഛനെ കൊണ്ട് അങ്ങനെ വിളിക്കാൻ തോന്നിപ്പിച്ചത്.എന്നെ സമാധാനിപ്പിക്കാൻ. എന്റെ സങ്കടം കണ്ടിട്ട്..ഇനി അങ്ങനെ അല്ലെങ്കിലും അങ്ങനെ വിശ്വസിക്കാൻ ആണ് എനിക്കിഷ്ടം.ഇനി ഉറച്ച പ്രതീക്ഷയോടെ സന്തോഷത്തോടെ സമാധാനമായി കാത്തിരിക്കാമല്ലോ അച്ഛൻ എന്നെങ്കിലും വരും എന്ന് സ്വപ്നം കണ്ടിട്ട്….അത്‌ മതി…അത്‌ മാത്രം മതി…എനിക്ക് ഉറപ്പുണ്ട്.ഇനി അധികം വൈകാതെ അച്ഛൻ വരും എന്ന്!അത്രയും പറഞ്ഞു തിരിഞ്ഞു നടക്കാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ ആണ് കുറച്ചകലെ എന്നെയും നോക്കി നിൽക്കുന്ന ആളെ കണ്ടത്.അത്‌ കണ്ട മാത്രയിൽ ഞെട്ടി കണ്ണുകൾ തുടച്ചു.
അടുത്തെത്തി ആളെ കണ്ടതും ഒരു നേർത്ത പുഞ്ചിരി സമ്മാനിച്ചു കടന്നു പോരാൻ തുടങ്ങി.
പുതിയ താമസക്കാരന്റെ ഐശ്വര്യം ആണ്..കണ്ടില്ലേ മടങ്ങി പോയ സന്തോഷങ്ങൾ ഒക്കെ തിരിച്ചു വരുന്നത്.
ആള് ചിരിയോടെ അത്‌ പറഞ്ഞതും ഞാൻ കുറച്ചു നേരം തിരിഞ്ഞു നോക്കാതെ നിശ്‌ചലയായി നിന്നു.കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ തിരിഞ്ഞു നോക്കി ആൾക്കൊരു പുഞ്ചിരി സമ്മാനിച്ചു തിരികെ നടക്കാൻ തുടങ്ങി.
തിരിച്ചു ഒന്നും ചോദിക്കാൻ ഇല്ലേ നിനക്ക് എന്നോട്?
ആ ചോദ്യം കേട്ടതും നെഞ്ചിൽ എവിടെയോ ഒരു വിങ്ങൽ ആയിരുന്നു.എന്നിട്ടും ധൈര്യം സംഭരിച്ചു ആളുടെ അടുത്തേക്ക് തിരിഞ്ഞു നടന്നു.
എന്ത്‌ ചോദിക്കാൻ?അങ്ങനെ പ്രത്യേകിച്ച് ഒന്നും ഇല്ല.വരുന്നത് ഈ ആളാണ് എന്ന് അറിയില്ലായിരുന്നു.അല്ലെങ്കിൽ അങ്ങനെ പ്രതീക്ഷിച്ചിട്ടില്ലായിരുന്നു എന്ന് പറയുന്നത് ആവും ശരി.
ശരി ആണ്.അല്ലെങ്കിലും ഞാൻ എന്തിനാണ് വീണ്ടും ഇങ്ങോട്ട് വരുന്നത് അല്ലെ?
പക്ഷേ എന്തോ അങ്ങനെ തോന്നി.തിരികെ ഇങ്ങോട്ട് തന്നെ വരാൻ…ജോലി കിട്ടി.
അപ്പോൾ ഇനിയുള്ള ജീവിതം ഇവിടെ ആവട്ടെ എന്ന് കരുതി.ഇവിടെ നിന്നും പോയി കുറച്ചു ദിവസങ്ങൾ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ആണ് പ്രിയപ്പെട്ട എന്തൊക്കെയോ ഇവിടെ ബാക്കി വച്ചത് പോലെ തോന്നിയത്.
അത്‌ പറഞ്ഞതും ഹൃദയം എന്തിനെന്നില്ലാതെ പെരുമ്പറ കൊട്ടി.
അത്‌പറഞ്ഞപ്പോൾ ആണ് ഓർത്തത്.എന്റെ കുറച്ചു പുസ്തകങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നു ഇവിടെ!
ആള് ചിരിയോടെ പറഞ്ഞതും ഞാൻ ആ മുഖത്തേക്ക്‌ ഉറ്റു നോക്കി.
കത്തിക്കാൻ പോയതാണ്.പക്ഷെ അന്ന് അച്ഛൻ സമ്മതിച്ചില്ല.അതുകൊണ്ട് ഇപ്പോഴും ചിതലു പിടിക്കാതെ ഉണ്ട്.ഇങ്ങോട്ട് കൊണ്ടു വന്ന് തരാം.
അപ്പോൾ അച്ഛന് അന്നേ തോന്നിയിരിക്കണം ഞാൻ ഇങ്ങോട്ട് തന്നെ തിരിച്ചു വരാൻ ഉള്ള ആളാണ് എന്ന്!
ആയിരിക്കും…
ഒരു ഒഴുക്കൻ മട്ടിൽ ഞാൻ മറുപടി പറഞ്ഞു.
തനിക്ക്‌ തോന്നിയിരുന്നോ ഞാൻ തിരിച്ചു വരും എന്ന്?
ഒട്ടും പ്രതീക്ഷിക്കാതെ അത്‌ ചോദിച്ചതും ദേഹം മുഴുവൻ ഒരു വിറയൽ ആയിരുന്നു.
എനിക്കെന്തിന് തോന്നണം!ഞാൻ അങ്ങനെ ഒന്നും ആലോചിച്ചിട്ടില്ല..
വിക്കി വിക്കി ഞാൻ പറഞ്ഞു.
ഹ്മ്..അത്‌ പോട്ടെ…വെറുതെ ഇരിക്കുമ്പോൾ പഴയത് പോലെ വാ….നിനക്ക് ഒരുപാട് വിശേഷങ്ങൾ ഇല്ലേ പറയാൻ!
ചിരിയോടെ അത്‌ ചോദിച്ചതും ആ മുഖത്തേക്ക്‌ നോക്കാൻ വല്ലാത്ത പ്രയാസം തോന്നി.
എന്ത്‌ വിശേഷങ്ങൾ?അതൊക്കെ അന്നല്ലേ!മാത്രവുമല്ല ഇപ്പോൾ അതൊക്കെ പറയാൻ വേറെ ആളുണ്ട് എന്ന് കൂട്ടിക്കോളു.
ശരിക്കും…
അതേ….
എങ്കിൽ പറ ആരാണ് അത്‌?
പുറകിൽ കൈകെട്ടി എന്റെ കൂടെ ആ വീടിന്റെ മുറ്റത്തു കൂടി നടക്കുമ്പോൾ ആള് ചിരിയോടെ ചോദിച്ചു.
തൽക്കാലം പറയാൻ മനസ്സില്ല.അത്‌ അങ്ങനെ ഇരിക്കട്ടെ…..
നീ ഒരുപാട് മാറി പോയി.
ശരിയാവും…അന്നത്തെ പ്രായം അല്ലാലോ ഇന്ന്!
പക്ഷേ ആ പ്രായമായിരുന്നു നല്ലത്.ഒന്നുമില്ല…ഇന്നത്തെ പോലെ തർക്കുത്തരം ഒന്നും പറയാതെ പറയുന്നത് എല്ലാം അനുസരിക്കുന്ന വിദ്യ…അതായിരുന്നു എന്റെ മനസ്സിൽ നീ…
അതിന് ഒരുപാട് നന്ദിയുണ്ട്.എന്നെ ഇങ്ങനെ ആക്കിയതിന്!എന്നെങ്കിലും കാണുമെങ്കിൽ പറയാൻ മനസ്സിൽ കരുതിയിരുന്നതാണ്.അമ്മക്ക് ഇപ്പോൾ ഒരുപാട് ഇഷ്‌ടമാണ് എന്നെ….അന്ന് പറഞ്ഞത് പോലെ മനസ്സ് തുറന്നു എന്റെ അമ്മയായി തന്നെ കണ്ട് സ്നേഹിക്കാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ എന്റെ ആ സ്‌നേഹത്തിന് മുന്നിൽ അമ്മ തോറ്റു.അമ്മയുടെ ആ തോൽവി അമ്മയെക്കാൾ ഏറെ ഞാൻ അമ്മയുടെ അടുത്തു നിന്ന് അനുഭവിച്ചറിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.അതൊരു സുഖമുള്ള വേദനയായിരുന്നു.
അത്രയും പറഞ്ഞു നിർത്തി ഞാൻ ആ മുഖത്തേക്ക്‌ നോക്കി.എന്റെ കണ്ണുകളിൽ തന്നെ തറഞ്ഞു നിൽക്കുകയായിരുന്നു അപ്പോൾ എന്നെ ഇമ വെട്ടാതെ നോക്കി നിൽക്കുന്ന ആ കണ്ണുകളും…
കാത്തിരിക്കൂ…
