RENJU ANTONY

അമ്മയെ അന്വേഷിച്ച് ഓടുമ്പോൾ ആ പുഞ്ചിരി എന്റെ ചുണ്ടിൽ തങ്ങി നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു…. “അനു… ഓഫിസിൽ എല്ലാരും എന്ത് പറഞ്ഞു….” എന്നെ കണ്ടതെ അമ്മ ചോദിച്ചു… എന്നെ കിച്ചുവേട്ടൻ […]

“എങ്ങോട്ടാ ഓടുന്നേ… അവിടെ നിൽക്ക്…”ഞാൻ മുഖത്ത് നോക്കാതെ തിരിഞ്ഞ് നിന്നു… അനു താൻ ചായ കുടിക്കുന്നില്ലേ “സൗമ്യമായി ഉള്ള ചോദ്യം കേട്ട് ഞാൻ ഞെട്ടി, മസിലുപിടിത്തം എല്ലാം

ലാപ്ടോപ്പിന് എന്തെങ്കിലും കുഴപ്പം പറ്റി കാണുമോ… എന്റെ കൈയ്യിൽ നിന്ന് ഇത് വരെ ഒരു ഗ്ലാസ്സ് പോലും വീണ് പൊട്ടിയിട്ടില്ല… അങ്ങനെയാണ് അമലാമ്മ വളർത്തിയത്… ഇതിപ്പോ എത്ര

അമലാമ്മയെ ഓർഫനേജിൽ ട്രോപ്പ് ചെയ്യ്ത് വീട്ടിൽ പോകാമെന്ന് തീരുമാനിച്ച് ആദ്യം ഓർഫനേജിലോട്ടാണ് പോയത്…അമലാമ്മ നല്ല സന്തോഷത്തിലായിരുന്നു… എന്റെ കരങ്ങൾ ചേർത്ത് പിടിച്ച് എന്നോട് ചേർന്ന് ഇരുന്നു… ഇടക്ക്

ഹോസ്പിറ്റൽ വരെ എങ്ങനെ എത്തി എന്നറിയില്ല…. അനുവിനെ ഇമർജൻസി വാർഡിൽ കയറ്റി ചെയറിൽ തളർന്നിരിക്കുമ്പോഴും കരങ്ങൾ വിറക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു…. കുറച്ച് കഴിഞ്ഞും ഡോർ തുറക്കുകയോ… അവർ ഒന്നും പറയുകയോ

ഇനി എന്ത് എന്ന് ആലോചിച്ച് കുറച്ച് നേരം കാറിൽ തന്നെ ഇരുന്നു…. മനസ്സിൽ സങ്കടമാണോ സന്തോഷമാണോ ബാക്കി നിൽക്കുന്നത് എന്ന് മനസ്സിലായില്ല… എനിക്ക് കുറച്ച് നേരം കടൽ

അച്ഛമ്മ എന്താ പറഞ്ഞത്… ഞാൻ ഞെട്ടലോടെ ചോദിച്ചു… ” അതോ… അത് കിച്ചൂട്ടൻ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ലേ”…എന്റെ കരങ്ങളെ കൂടുതൽ ചേർത്ത് പിടിച്ചു കൊണ്ട് അച്ഛമ്മ ചോദിച്ചു… ആ

ലക്ഷ്മി ആന്റിയുടെ മുഖത്ത് സങ്കടവും വെപ്രാളവും നിറഞ്ഞ് നിൽക്കുന്നത് പോലെ… “മോള് ഇവിടെ വന്ന് നിൽക്കുവാണോ… വാ വന്ന് ബ്രേക്ക്ഫാസ്റ്റ് കഴിക്ക് രണ്ടാളും…” ലക്ഷ്മി ആന്റി പറഞ്ഞിട്ട്

മുറിയിൽ കയറി വാതിലടക്കുമ്പോൾ എല്ലാവരും ചേർന്ന് എന്നെ പറ്റിക്കുവാണെന്ന് തോന്നി… വേഗം സാരിയും ആഭരണങ്ങളും അഴിച്ച് വെച്ചു… അപ്പോളാണ് ഓർത്തത് ഒരുങ്ങുമ്പോൾ മാറ്റിയ സാരി അപ്പുറത്തെ റൂമിലാണെന്ന

പിസ്താ ഗ്രീൻ സാരി ഉടുപ്പിച്ച് മുഖത്തും തലയിലും എന്തൊക്കെയോ ചെയ്യ്താണ് എന്നെ കണ്ണാടിക്ക് മുമ്പിൽ നിർത്തിയത്… നിറം മങ്ങിയ സൽവാർ മാത്രം ഇട്ടിരുന്ന അനിലയുടെ നിഴൽ പോലും

കാറിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങിയപ്പോൾ മനസ്സിൽ വല്ലാത്ത വെപ്രാളം നിറഞ്ഞിരുന്നു…കൊടും കാട്ടിൽ ഒറ്റപ്പെട്ടു പോയതു പോലെ…ചുറ്റും നിൽക്കുന്നവർ എന്നെ തുറിച്ച് നോക്കുന്നത് പോലെ….അടുത്ത നിമിഷം എന്റെ കരങ്ങളിൽ കൈയ്യ്കൾ

ഷോപ്പിൽ ചെന്ന് വണ്ടി നിർത്തിയത് ഞാൻ അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല… ” ഇറങ്ങ്, നമ്മൾ എത്തി” കിരൺ സാറിന്റെ ശബ്ദമാണ് എന്നെ ഉണർത്തിയത്…മുഖത്ത് നോക്കാൻ പറ്റാതെ ഞാൻ ഇറങ്ങി.. “അമ്മയും